Instacart is een boodschappen app, waarbij mensen voor jou jouw boodschappen doen. En zeker in Amerika een grote partij in de zogenaamde ‘Gig Economy’. In dit stuk + video zie je hoe zij de processen binnen supermarkten proberen te stroomlijnen door een eigen kassa, parkeerplaats, etc. Op zich interessant, maar de vraag die dit stuk bij mij oproept is: hebben supermarkten wel in de gaten dat met dit soort diensten hun bestaansrecht op het spel staat? Immers:
- Het contact met de klant gaat via Instacart;
- Instacart maakt in het begin nog gebruik van jouw supermarkt omdat A) de klant jouw merk kent en vertrouwt en B) omdat Instacart geen eigen supermarkt wil openen;
- Dit een kwestie van tijd is: op een gegeven moment is het vertrouwen in Instacart zo groot dat de bijdrage van het merk van de supermarkt nagenoeg nul is (je hebt immers vertrouwen in merk Instacart en in merk producten). Daarnaast is Instacart nu vrolijk alle data aan het verzamelen en kan op basis daarvan besluiten om in de toekomst een eigen super efficiënte supermarkt op te zetten en de huidige supermarkt buiten spel zetten. Immers: ook al klinkt het verhaal in dit artikel mooi, het blijft een omslachtig proces.
Dit is ook waarom ik Picnic zo’n mooi concept vindt: zij bouwen eigenlijk aan een model waar Instacart heen kan groeien, alleen doen dit op een manier die 10x minder snel schaalbaar is als Instacart. Maar door klein te beginnen, leren ze wel als een malle hoe het spel werkt. En omdat Picnic niet afhankelijk is van een supermarkt zie ik hier ook een kans voor kleine lokale ondernemers die het platform van Picnic gebruiken om hun producten aan de man te brengen. Picnic als een platform en tool voor kleine ondernemers om met een zelfde service level hun producten aan de man te brengen. Zonder grote investeringen en in ruil voor een stukje marge. Goed om eens verder over na te denken…..