Reshaping Work: 5 insights into the gig economy‘s most urgent issues

The early gig economy discussion has majorly been focussing on commodity skilled labor like taxi driving, household cleaning, and click working, but recently there is shift towards a more encompassing approach. A beneficial trend, as I’m convinced that platforms will soon be organizing work in all kinds of industries.

ING published a paper titled ‘Algorithms versus the temporary employment sector Is there a future for temporary employment agencies?’. Their prediction is that about 20-70 percent flex work market share is to be redistributed by the rise of online platforms. In this context it isn’t surprising at all to see a growing number of stakeholders joining the discussion.

October 25th and 26th, 2018, the second edition of the ‘Reshaping Work in the Platform Economy’ congress took place in Amsterdam. Although many congresses on this topic focus on one specific stakeholder only (e.g. academics, start-ups, unions, or the deployment agencies), this congress exhibits a unique multi-disciplinary approach. An approach worth copying.

This blog is devoted to the tweets I put out during the congress, highlighting and elaborating on the congress’ most remarkable insights into the gig economy’s most urgent issues.

1. What is the size of the gig economy?

Depending on definition and the duration of a gig, researchers find sizes for the gig economy from 0.4% up to 22% of the total labor market. You see: there isn’t any meaningful statement to be made. Does that matter? It actually doesn’t, as long as each and every research clearly states which variables are and which are not accounted for in the used definition for the gig economy, something apparently difficult in practice. It wouldn’t be a superfluous luxury to see a bit more unity established among researches.

One of the most important, yet still underemphasized, variables is whether a transaction is processed by an online or offline platform. When talking about the challenges and opportunities arising from a online platform processed transactions, it would by definition be perfect to include those transactions only. But when the size of the full gig economy is to be considered, and something is to be said about working conditions, it would surely be beneficial to have an accurate measure of the size of the entire gig market. No valid statement can be made about cleaners working through helpling in comparison to other unknown cleaners working through other intermediators (working without a platform or even by classifieds, etc.). A second example can be found in the food delivery sector. TakeAway.com has its own hired deliverers, for whom it has orchestrated all social securities and insurances, but they deliver only 1.4 percent of the total number of deliveries executed by the platform. The other 98.6 percent is being carried out by couriers hired by the restaurants themselves. Until we start gathering knowledge about the working conditions of this group, we can’t say anything useful concerning the market as a whole and whether a platform is a blessing or a curse compared to the status quo.

Another outstanding point of the opening keynote by my colleague Koen Frenken is the fact that many gig workers use these gigs as ‘supplemental income’. Lauren Sepoetro, public policy advisor at Uber, confirmed this later on in the congress. UberEats isn’t meant to be the main source of income. Which is virtually impossible, given the fact that work hours are generally around lunch and dinner times. It still is a plus to hear such facts confirmed by a leading platform.

2. Platforms, the new generation employment agencies?

The ING paper ‘Algorithms versus the temporary employment sector Is there a future for temporary employment agencies?’ predicts, as stated before, that about 20-70 percent flex work market share is to be redistributed by the rising online platforms. Shocking figures. Existing deployment agencies surely aren’t passive, yet the message is clear: Their work is cut out for them.

Last week, I shared a blog on the Danish platform Meploy organizing both their own and the external flexible shell of organizations through one platform. And also the employment agency industry has published quite a few statements and editorials about their role within the platform and freelance discussion.

During the presentation of Oxford Internet Institute researchers, working on a fabulous research on online work within the gig economy, the presentation slide below was shown. Platform Sourcing (check their report ‘Platform Sourcing: How Fortune 500 Firms Are Adopting Online Freelancing Platforms’) is a term I had not yet come across, but it sounds good. The more I think about it, the more I talk about it with others, and the more I start to be convinced that the link between platforms within the gig economy and the employment agency industry is merely logical. I think that the answers to questions on social securities for platform workers could be found in this direction.

I assume all of us are convinced that the full labor system needs to be redefined. Matthew Taylor, Chief Executive of the UK based RSA (check this club!), shared his vision that no fiscal differences should exist for clients and workers between fixed and flexible forms of work. However, it is clear for such a shift to happen, we will have to wait a couple of years. And, for the time being, we will have to find our solutions…

3. Are official degrees still valid in the gig economy?

Platforms lower the threshold to enter the labor market. The majority of the gig platforms are open for use to anyone without any prior experience. No degree required. During your first gigs on the platform you’ll establish your reputation score, which will help you in receiving your next assignments.

The question at hand is: are degrees still valid in the online gig economy? The answer by colleague Andrea Herrmann of Utrecht University is clear: “No”, as she concludes after extensive research on data from one of the world’s biggest gig platforms. Moreover, the number of years of experience on a platform and the reputation score are important, the latter to no surprise. Gender, on the other hand, is sadly also of importance; men do earn more than women for the same kind of work in the online gig economy like elsewhere.

It is, on the other hand, interesting to experiment with these things. Swedish social services experimented in drawing up traditional resumes from the experiences and reputation scores of gig platforms CV. A very interesting experiment.

4. How satisfied are workers in the gig economy?

Juliet Schor, Professor Sociology at Boston College, has been researching the platform economy with her team over the last year. I met (and interviewed) her in Utrecht before, about three years ago during the first International Workshop on the Sharing Economy. Juliet shared her keynote results from the research on satisfaction, autonomy and income of workers in the (offline) gig economy.

Interestingly, those who use the platform for supplemental income, without developing a dependence, are usually very satisfied and have a great sense of autonomy and earn a decent amount. Why? Because they profit from their position to only choose the well-paid gigs and don’t fear getting lesser scores; even deactivation of their account would not have a much of an impact on their lives. They are skillfully ignoring the control mechanisms of the algorithms. Likewise, a deliverer working for Postmates who lets the client come to her car to collect the delivery. She finds it too dangerous to go up to the door herself at such a time of the day. She doesn’t mind ignoring the rules of the platform, because she isn’t dependent on the platform for her income.

The situation for those that are dependent on the platform. They have to take every available job and will choose for the lower paid gigs as well. Additionally, this group suffers from the fear of the negative consequences of a bad review and how it influences their feeling of working autonomously.

5. The gig economy from a worker’s perspective

Special to the Reshaping Work congress is the fact that all stakeholders are present and involved in the development, host round tables –of course I joined the table with the Dutch Trade Union FNV after writing my last week’s blog about them– and on the second day I shared the stage for the debate called ‘meet the gig worker’. (Watch last year’s video).

In this edition, representatives of Deliveroo and UberEats shared the stage with 6 of their ‘own’ gig workers. Some of the findings:

Scheduled or really on demand?

Deliveroo works with scheduled services. Three variables can give the deliverer an advantage in his application for a gig:

  1. Does the deliverer act on the agreements and did he work for earlier reserved sessions;
  2. Last minute cancellations (if anyone cancels a session more than 24 hours in advance it does not effect their score);
  3. Does the deliverer work during peak hours (Friday, Saturday, and on Sunday between 6 p.m. and 8 p.m.).

Of course you can sign up spontaneously, but when the maximum number of deliverers within a region is reached, newly logged in workers won’t be scheduled. UberEats doesn’t work with scheduled services and is purely on demand. You may expect the Deliveroo model to lead to better income for the couriers; because the supply is regulated, it will never be possible to have too many couriers working simultaneously in comparison with the number of assignments. At UberEats there is less grip on the supply side of the platform. It would be interesting to research which of these models shows to be most profitable to the deliverer.

To be or not to be a freelancer, that’s the question.

The foremost discussion of the moment and the years to come is on whether the platform worker will be a considered a freelancer or is to be hired by the platform? The Attorneys I spoke to about the Dutch context predict this issue to remain unclear for the coming years.

Although there is much talk about the worker, there is but little place for them to express themselves. Inviting them to speak up, may lead to interesting results. Their response on the question if they prefer to be a freelancer or to be hired, their unanimous answer is: “Freelancer.” Especially interesting as the very same workers asked for more clarity on income and tariffs earlier in the conversation. Their motives:

  • The results of your efforts show forth immediately. Cycling faster, earns more. The competitive element is experienced positively;
  • The flexibility: work when as long as you want;
  • Autonomy: be your own boss, make your own choices.

Although the choice is clear, it remains questionable if the individual deliverers are able to understand the risks concerning insurances, work disability and pension first of all, and secondly, if we would ultimately like to pay the price for the uninsured worker as a society. A number of platform representatives I talked to during the congress were open to compulsory insurances for workers. As long as it would not be considered as them becoming the employer. Bottom line, the choice is between flexibility and security. Which is no desirable case.

What is the bottleneck?

Right in the middle of this discussion, a to me unexpected and rather underexposed  stakeholder with an enormous influence on the bicycle deliverer’s fortune showed up: the restaurant. Platforms like Deliveroo and UberEats give restaurants not yet active in food delivering the opportunity to tap into their network of couriers on the platform. However, this does not prepare their processes to having their food delivered. A few points of consideration:

  • • Long waiting times: commonly other clients take precedence over the bicycle deliverers and their waiting is at their own expense;
  • • Restaurants aren’t yet accustomed to packing meals for transport. The result: flooded, mixed, neither very attractive nor tasty meals in lousy paper bags. Something the couriers will be judged on in their evaluations on the platform.

Deliveroo indicates to help restaurants with advice, but there is still much to improve for both platforms. I’m, however, interested whether these negative experiences also hold for restaurants with their own hired deliverers. I assume not to the same extent as a result of an increased feeling of ownership.

Wrapping up

Over six years ago, I decided to start working on the platform economy full time. All based on the conviction this development would be influencing every industry over a span of the next decade. First crowdfunding, secondly the sharing economy and consecutively the gig economy. I also predicted, reasoning by pure logic, the last of these to be the most interesting and to offer the most relevant issues. For, surely, the heavier someone depends on a platform, the clearer the pain of a suboptimal model.

It was wonderful to see so many different stakeholders become visible on a personal level during the debates and to noticed how they opened up for each other’s opinions and challenges. This way of communication is much more pleasant than the one in court cases. The stakeholders’ next step is to take a more constructive attitude towards the outside world on an institutional level, as that is the road to success for all who are involved.

I recognize myself taking on the task of bridging gaps by bringing several parties within stakeholder groups together and by connecting stakeholders with one another. I am excited to do so from an independent position and honored to play this part.

Meploy is showing businesses the future of organizing flexible work.

Many discussions within the gig economy focus on platforms connecting the individual demander with an individual supplier. The one-on-one transaction. A taxi driver and a traveller, a cleaning lady with a private citizen, and the babysitter with a family with children. Platforms lower the threshold for these kind of activities and pave the way for markets to grow. It has caught my eye that recently such discussions mainly focus on the individual client. There is hardly any word on the opportunities such platform developments could offer to business clients.

Slightly over a year ago, I travelled to Copenhagen to meet up with the founder of gig platform Meploy. Initially founded as a platform to connect freelancers to businesses for short term gigs, it soon they made an interesting switch. By converting to a staffing model, they hired the ones who would execute the gigs and became a completely digital first employment agency.

I kept following Michael, Meploy’s founder, and met him several times throughout Europe, just like last Thursday in Brussels. He told me they now facilitate fixed clients with their complete flexible hiring. And during last year only they have grown by a factor of 10.

Meploy is a platform that more or less shows how I expect the gig economy —though I rather call it the platforms facilitating the organization of work— to develop over the next couple of years. Beginning with the facilitation of gigs for (and between) consumers, slowly evolving to a means of organizing the flexible shell of organizations, whether or not white label. This is highly interesting to organizations, because the benefits of those platforms in lowering their transaction costs can now also be applied to a business HR environment.

Besides taking the flexible shell into their own system, another extra interesting plus for the organization is that it can additionally benefit from the platform’s talent pool. In doing so, the platform takes over the whole organization flow of the flexible shell. This development may have an considerable impact on the temporary work agency sector. Whether this impact will turn out to be an opportunity or threat is to be determined by the industry itself. This area of the gig economy has not yet been part of the discussion, but will, in my opinion, have great impact in the near future.

P.s. A couple days ahead of my conversation with Michael, I read his latest blog in which he announced to yearly share 10% of the companies profit among those that worked through the platform over that year. He has given thought to a cooperative model, but with the impermanent relation to workers on the platform, it would not provide any added value in his opinion. With this, I believe he has created a finely unique solution.

Asscher haalt uit naar ‘asociale’ behandeling jonge UberEats-bezorgers – rtlz.nl

“Je denkt als 16-jarige een leuk bijbaantje te hebben, maar in werkelijkheid ben je zelfstandig ondernemer. Het overkomt bezorgers van UberEats, die boos zijn dat het bedrijf hen slecht heeft ingelicht. “Heel asociaal”, vindt minister Asscher van Werkgelegenheid, die een onderzoek instelt.” Mee eens, maar volgens mij gebeurt er tegenwoordig wel een hoop ‘heel asociaals’ in de flexmarkt. Tijd om ook eens hand in eigen boezem te steken? Daarnaast, even los van dat we dit als maatschappij niet moeten willen, valt het wel op dat weer Uber de partij is die als voorbeeld er uit wordt gepikt.

RTLZ zette de aanmeld procedures (herinner je je deze nog over UberEats?) en soort arbeidsrelatie van de diverse on-demand food delivery diensten op een rijtje:

READ MORE…

Bezorging_online_NIEUW (1)

‘Na 7 minuten was ik al UberEATS-koerier’ – Trends.be

Uitdaging voor iedere onderneming: bij opschalen de kwaliteit van wie je in huis haalt op het juiste niveau houden en je niet laten verleiden om de groei ten koste te laten gaan van de kwaliteit van de dienstverlening. In dit artikel lees je de ervaring van een journalist die als UberEATS-koerier aan de slag wilde gaan. Na 7 minuten stond hij buiten als ‘werknemer’. In San Francisco heb ik eind 2014 soortgelijke verhalen van Uber chauffeurs gehoord: de drempels om te starten als chauffeur waren enorm laag, het aantal chauffeurs op de weg enorm (gevolg: veel auto’s die rondjes rijden, lage verdiensten per chauffeur en alles moesten zij zelf uitzoeken). Voor de lange(re) termijn lijkt mij dit geen wenselijke strategie.

READ MORE…

Deliveroo riders seek to unionise and gain workers’ rights – BBC News

“Couriers working for food delivery service Deliveroo take legal steps to gain workers’ rights.” Weer een voorbeeld van workers die voor platformen diensten leveren opkomen voor hun rechten. “If Deliveroo and Uber want to bring forward these new technological platforms, then they have to ask themselves is their business model sustainable if they have to exploit their workers to be able to make themselves viable.”

Tijdens het congres in New York nog veel van dit soort voorbeelden gezien. Maar ook voorbeelden van hoe het wél kan. Zo was er een presentatie van Green Taxi: een taxi coöperatie met 600 leden die samen hebben geïnvesteerd in een app en een marktaandeel hebben van 37%. Zonder gebruik te hebben gemaakt van externe financiering. Dat meer mensen dit bijzonder vinden blijkt uit het feit dat mijn tweet hier over 33 retweets en 41 likes kreeg 😉

READ MORE…

Als je baas een app is – NRC

In de platformeconomie is na deeleconomie de ‘gig economie’ de grote ‘next big thing’. Met de potentie van de gig economie verbaast het mij overigens enorm dat hier vanuit overheid en wetenschap nog zo weinig aandacht aan wordt geschonken.

Dit stuk pakt de Tegenlicht strategie: je bespreekt grote vraagstukken (werkgeluk, inwisselbaarheid, etc.) en pakt een concreet voorbeeld om het onderwerp een gezicht geven. Een begrijpelijke keuze, maar ook eentje met beperkingen. Het verhaal van hoofdpersoon Jan (hij wil niet met zijn achternaam in de krant, maar geeft wel zijn beroep naast Uber X en leeftijd prijs, waardoor Uber zo kan achterhalen wie Jan is) is vrij positief, maar hij heeft dan ook nog een andere baan, waardoor de effecten van het werken voor een app worden afgevlakt. Het enige negatieve punt wat hij kan bedenken is dat hij nooit contact heeft met zijn mede chauffeurs. Interessant is in het bijgevoegde YouTube filmpje van Uber de hoofdpersoon zegt dat ‘zijn mede chauffeurs meer dan vrienden zijn geworden en altijd voor hem klaar staan’.

Aangestuurd door een app
“Volgens onderzoek van de Amerikaanse universiteit Carnegie Mellon naar chauffeurs van Uber en van concurrent Lyft, zijn chauffeurs grotendeels tevreden over dit soort ‘algoritmisch management’ omdat het wordt ervaren als objectief en eerlijk. „Maar er ontstaan problemen als het algoritme iets opdraagt dat onredelijk is, bijvoorbeeld een heel kort ritje, of het oppikken van een passagier heel ver weg”, schrijft onderzoeker Min Kyung Lee” Wat ik zelf in de gebruikersgroepen veel terug zie komen is dat het misschien wel fijn is om een algoritme als baas te hebben (zie ook het stuk ‘MIT scientists say people would rather take orders from a robot than their boss’), maar dat wanneer je puur door een algoritme wordt aangestuurd én beoordeeld er geen ruimte meer is voor nuance, flexibiliteit én dat fouten bijna altijd bij de worker worden neergelegd. In een lopende band omgeving zal het naar mijn mening dus vaker goed werken om een algoritme als baas te hebben: het gaat immers om een gecontroleerde omgeving en in veel gevallen een individu versus een machine die een repeterende handeling doet. Maar wanneer het van bijvoorbeeld individuele klant versus schoonmaker gaat, dan komen er veel en veel meer variabelen bij kijken. De klant is geen ervaren facility manager en heeft geen goed inzicht in wat goed, redelijk en kwaliteit is. Waardoor er altijd ruimte moet zijn voor nuance: als worker heb je geen niet alle factoren onder controle. Verre van.

Werkrelatie?
In het stuk wordt ingegaan op de vraag of platformen werkgever zijn of niet. Koen Frenken zet terecht vraagtekens hierbij en in het stuk ‘British Uber drivers are employees entitled to minimum wage and holiday pay, tribunal rules‘ zie je dat ook de Britse rechter hier zo over denkt. De discussie werkrelatie wordt ook in het stuk ‘Zullen digitale jobs voldoende betalen?‘ aangehaald.

Conclusie
Hoe groter en dominanter een platform wordt, hoe groter bepaalde problemen, zoals inwisselbaarheid, ook worden. Belangrijke noot bij dit stuk is wel dat je je moet beseffen dat het soort platformen (Uber, Helpling, Deliveroo) waar we nu over praten makkelijk inwisselbare arbeid faciliteren. Ik heb een tijd geleden een onderzoekje gedaan naar dit soort platformen en hierbij ontdekte ik dat je arbeid platformen kunt opsplitsen in 2 soorten platformen:

  1. Platformen die makkelijk aan te leren en door nagenoeg iedereen uit te voeren arbeid faciliteren (schoonmaak, chauffeur, bezorger). Deze platformen richten zich voornamelijk op de klant kant en houden de worker kant flink onder controle: weinig data vrijgeven, strak aansturen, snel en eenvoudig afstraffen, etc. Dit zorgt er voor dat zij het platform nodig blijven hebben om überhaupt werk te hebben: de workers bouwen zelf geen eigen reputatie en klantenbestand op en blijven afhanjelijk;
  2. Platformen die skilled professionals faciliteren. Oftewel: professionals die een specifieke skill hebben, hier veelal ook al klanten voor hebben en het platform puur gebruiken als middel om extra werk (vaak de verloren uurtjes) te krijgen. Hier zie je dat de platformen de workers faciliteren om een betere professional te zijn: een eigen profielpagina met referenties.

Grofweg zie je hier ook in het verdienmodel van het platform een verschil: marge op transactie versus abonnement of advertentie modellen. Enerzijds omdat de platformen weten dat ze groep 2 nooit alles via het platform kunnen laten doen, maar ook omdat het type werkzaamheden zo divers en per casus verschillend te zijn, dat ze niet makkelijk zijn te standaardiseren. Waar een rit van A naar B de variabelen tijd en afstand genoeg zijn om automatisch tot een prijs te komen heb je voor een verbouwing een intensief traject voordat je tot een prijs komt.

READ MORE…

Pay rates, insurance and superannuation: who’s in charge of the gig economy? | The Guardian

Interessante read over de voors en tegens van arbeid via platformen, oftewel: de gig economy. Twee interessante passages:It’s another front in a battle between unions and digital platforms that unions say – far from creating the future of work – are taking us back to poor conditions like no guarantee of work and flat pay rates.“The expectation with disruption is that it’s about new and better jobs – what this actually does is attack low-paid jobs and drives them into being further underpaid.”

READ MORE…

Online jobs in gig economy growing fast, finds new index | Money | The Guardian

“Jobs advertised on sites such as as Freelancer.com and PeoplePerHour leapt by 14% since May, says Online Labour index. Work is distributed, organised and paid for through the platforms, with the sites using ratings and other systems to match workers with posts. The researchers have started to track the number of postings, covering the biggest English-language platforms.”

Artikel dat ingaat om de groei van de zogenaamde ‘gig economy’, oftewel: arbeid via platformen. Het stuk gaat overigens alleen over werk dat online gedaan kan worden: “The data does not include jobs at firms like Uber and Deliveroo, where work is not carried out purely online.”. Ben toch ook wel erg benieuwd naar deze cijfers, maar ik snap dat die erg lastig te achterhalen zijn. Freelancer.com kun je makkelijk scrapen: de listings zijn openbaar en dus via een slim programma-tje zo van het web te halen. Bij platformen als Uber is het vraag en aanbod niet transparant.

Doet mij ook denken aan het interview met online gig marktplaats ‘Fiverr’, waar ik in december vorig jaar in Tel Aviv de founder heb geïnterviewd.

READ MORE…

Aandeel flexibele schil groeit naar een derde van beroepsbevolking | NU.nl

“Het aandeel van de flexibele schil is in tien jaar gegroeid van een kwart naar een derde van de totale beroepsbevolking.” stond deze week op nu.nl. In mijn ogen het bewijs dat er nog een lange weg is te gaan voordat de flexibilisering van de arbeidsmarkt haar volle potentie heeft bereikt. Laten we beginnen met het afschaffen van het woord ‘flexibele schil’. Want dat impliceert (in mijn beleving) dat de kern nog steeds ligt bij de ‘niet flexibele’ arbeid (ik vermoed dat ze daarmee ‘de mensen met een vast dienstverband bedoelen) en dat de flexibele capaciteit puur als aanvulling wordt gezien. En dat lijkt mij geen goed idee….READ MORE…

Instacart’s app has changed grocery stores for good | TechCrunch

Instacart is een boodschappen app, waarbij mensen voor jou jouw boodschappen doen. En zeker in Amerika een grote partij in de zogenaamde ‘Gig Economy’. In dit stuk + video zie je hoe zij de processen binnen supermarkten proberen te stroomlijnen door een eigen kassa, parkeerplaats, etc. Op zich interessant, maar de vraag die dit stuk bij mij oproept is: hebben supermarkten wel in de gaten dat met dit soort diensten hun bestaansrecht op het spel staat? Immers:

  • Het contact met de klant gaat via Instacart;
  • Instacart maakt in het begin nog gebruik van jouw supermarkt omdat A) de klant jouw merk kent en vertrouwt en B) omdat Instacart geen eigen supermarkt wil openen;
  • Dit een kwestie van tijd is: op een gegeven moment is het vertrouwen in Instacart zo groot dat de bijdrage van het merk van de supermarkt nagenoeg nul is (je hebt immers vertrouwen in merk Instacart en in merk producten). Daarnaast is Instacart nu vrolijk alle data aan het verzamelen en kan op basis daarvan besluiten om in de toekomst een eigen super efficiënte supermarkt op te zetten en de huidige supermarkt buiten spel zetten. Immers: ook al klinkt het verhaal in dit artikel mooi, het blijft een omslachtig proces.

Dit is ook waarom ik Picnic zo’n mooi concept vindt: zij bouwen eigenlijk aan een model waar Instacart heen kan groeien, alleen doen dit op een manier die 10x minder snel schaalbaar is als Instacart. Maar door klein te beginnen, leren ze wel als een malle hoe het spel werkt. En omdat Picnic niet afhankelijk is van een supermarkt zie ik hier ook een kans voor kleine lokale ondernemers die het platform van Picnic gebruiken om hun producten aan de man te brengen. Picnic als een platform en tool voor kleine ondernemers om met een zelfde service level hun producten aan de man te brengen. Zonder grote investeringen en in ruil voor een stukje marge. Goed om eens verder over na te denken…..

READ MORE…