Interessant vergezicht, geschreven door het Deense parlementslid Ida Auken. Een vergezicht waarin ze een wereld schetst waar bezit (nagenoeg) is verbannen en (on demand) toegang tot de nieuwe regel is. Ida gaat behoorlijk ver in het stuk: ook haar huiskamer wordt gebruikt als kantoor wanneer ze er niet is en er zitten wat discutabele passages in, zoals deze:

“In our city we don’t pay any rent, because someone else is using our free space whenever we do not need it. My living room is used for business meetings when I am not there.” > uiteindelijk moet iemand de rekening betalen, hoe laag deze ook is. En ze spreekt nog steeds van ‘my’.

Goed is dat ze niet alleen in de praktische modus schiet: “Funny how some things seem never seem to lose their excitement: walking, biking, cooking, drawing and growing plants.” Dingen die je praktisch gezien niet meer hoeft te doen, maar die ons gewoon ‘mens’ maken door ze wel te doen.

De opkomst van bezorg drones zouden het einde van eigenaarschap overigens drastisch kunnen versnellen. In New York sprak ik met Daan van Peerby af (Nederlanders zoeken elkaar altijd op heb ik intussen wel gemerkt) en hij wees mij op het artikel ‘Delivery drones will mean the end of ownership‘. Sowieso een boeiend stuk om te lezen.

READ MORE…

Een super interessante mustread, maar ga er wel even voor zitten. Online denken we vaak grenzenloos, maar in de offline wereld zijn grenzen steeds vaker een onhandig iets. Daarnaast zie je dat macht zich steeds óf globaal bundelt, of super lokaal. Hoewel ik je aanraad om het hele stuk ter inspiratie te lezen, heb ik 3 interessante fragmenten hier onder geplaatst:

“City and regional administrations often seem to serve people better than national governments. How, then, should we organise ourselves? Is the nation state a natural, inevitable institution? Or is it a dangerous anachronism in a globalised world?”

“Before the late 18th century there were no real nation states, says John Breuilly of the London School of Economics. If you travelled across Europe, no one asked for your passport at borders; neither passports nor borders as we know them existed. People had ethnic and cultural identities, but these didn’t really define the political entity they lived in.”

“Try, for a moment, to envisage a world without countries. Imagine a map not divided into neat, coloured patches, each with clear borders, governments, laws. Try to describe anything our society does – trade, travel, science, sport, maintaining peace and security – without mentioning countries. Try to describe yourself: you have a right to at least one nationality, and the right to change it, but not the right to have none.”

READ MORE…

Veel mensen zijn er van overtuigd dat de generatie na ons niet meer hoeft te werken voor zijn geld. Machines, ICT en algoritmes hebben onze banen in genomen en we moeten op zoek naar een nieuwe ‘zin’ in ons leven. Veel van die verhalen klinken als een soort van utopia, maar ik ben bang dat het niet zo mooi en zeker niet zo eenvoudig zal zijn als het klinkt. Ten eerste vermoed ik dat deze ontwikkeling de kloof tussen rijk en arm, of beter gezegd afschuwelijk en de rest, groter zal maken. Wie de resources bezit heeft de macht en de systemen zijn zo ingewikkeld en niet transparant dat de ‘leek’ geen idee heeft waar het over gaat en geen alternatief om zich tot te richten. Andere optie is dat de resources als commons worden behandeld, maar of dat zo eenvoudig zal gaan….

Misschien is het een goed idee om eerst de definitie van werk eens uit elkaar te trekken en te kijken wat van deze definitie blijft staan wanneer taken en processen worden geautomatiseerd. Door te kijken naar de potentie die vrijkomt wanneer we niet meer ‘vast’ zitten aan dingen die gedaan moeten worden omdat ze gedaan moeten worden. In dat kader vind ik de discussies over basisinkomen ook rammend interessant. Al met al een onderwerp om af en toe in je gedachten te laten passeren…

READ MORE…