Afgelopen week een toffe sessie gehad over de mogelijkheden van blockchain, cryptocurrencies en platformen. Ik merk dat dit soort discussies de afgelopen jaren steeds minder abstract zijn geworden. Maar in veel gevallen nog wel steeds toekomstmuziek.
Voor deze week weer 5 mooie stukken verzameld en voorzien van mijn duiding en gedachten. Fijne week!
Buurtapp helpt lokale zelfstandige een handje | Het Financieele Dagblad
Lokale communities versterken en verbinden middels technologie. Op papier een waanzinnig kansrijk concept. Natuurlijk kennen we de Buurtpreventie Whatsapp groepen (8500 geregistreerde groepen), maar verder dan een berichten, marktplaats of preventie groep lijkt het, ondanks een aantal mooie platformen op de markt, voor nu niet te komen. Het lijkt alsof speciaal voor communities ontworpen apps het afleggen tegen de apps waar men al aan is gewend (Facebook en Whatsapp) te gebruiken en die men al dagelijks een tiental keer opent. Op zich zit daar iets in: uit onderzoek blijkt dat smartphone gebruikers gemiddeld 9 apps per dag en 30 apps per maand gebruiken. Zie daar maar eens tussen te komen. En ook al pochen veel apps met een hoge dekkingsgraad in buurten in Nederland, het is altijd de vraag wat het echte verhaal achter deze cijfers is. Want downloaden en een account aanmaken is 1, maar daarna is het de uitdaging om mensen terug te laten komen, blijkt uit het stuk ‘Gemiddelde app is in drie dagen al 80 procent gebruikers kwijt‘.
Maar als je voorbij de ‘beren’ kijkt, dan zou een platform voor lokale communities enorm veel waarde kunnen toevoegen. Niet alleen de buurtpreventie, communicatie, klusjes en tweedehands zaken, maar ook kennisoverdracht, (mantel)zorg, verschillende vormen van crowdfunding en meer. Daarnaast kunnen lokale retailers ook via het platform hun diensten en producten verkopen, samenwerken met bezorging en meer. En dat uiteindelijk met een eigen lokale (digitale) munt, wat er voor zorgt dat het geld lokaal wordt uitgegeven.
Als je over deze gedachte een commercieel sausje gooit, dan kom je uit bij het platform DigitalTown: “DigitalTown empowers residents, visitors, merchants and municipalities to work together to create thriving, sovereign local communities. DigitalTown CityShares empower local stakeholders to share in the transition to the peer-to-peer economy. We are equipping communities around the world with the digital tools to compete and win in the digital age and to co-create local abundance while achieving digital interoperability locally and globally.”. En dat met een eigen cryptocurrency.
Ik ben nog niet heel diep in deze case gedoken, maar dat staat wel op de planning. Al is het alleen al omdat een aantal mensen die ik hoog heb staan hun naam (o.a. als adviseur) aan dit platform verbinden. To be continued dus.
P.s. ook nog een mooie case om te vermelden, wat ook laat zien dat je niet eens een platform (ok, misschien om samenwerking te vereenvoudigen) is de Jan Evertsen Buurtcoöperatie in Amsterdam. “De Jan Evertsen BuurtCoöperatie (JEBC) wil invloed uitoefenen op de het winkelaanbod in de Jan Evertsenstraat. De pandeigenaar bepaalt aan welke ondernemer hij zijn pand verhuurt. In veel gevallen wordt daarbij niet – in de eerste plaats – gekeken of deze ondernemer iets toevoegt aan de diversiteit van het aanbod in de winkelstraat.” Natuurlijk valt er genoeg over dit soort concepten te discussiëren (hoe inclusief is zo’n buurt, hoe beheer je het grote plaatje als stad wanneer iedere buurt voor zichzelf kiest, etc.), maar het is sowieso een mooi voorbeeld van lokale betrokkenheid.
Another two share bike companies are quitting Australia citing over regulation as the reason they’ve failed.
In verschillende Australische steden hebben diverse ‘free floaring’ bike sharing projecten hun activiteiten gestaakt. Het verweer: de regulering. Hadden ze misschien iets eerder over moeten nadenken 😉 Dit filmpje laat ook gelijk zien dat je als stad goede afspraken moet maken wanneer zo’n initiatief bij jou in de stad komt: wat gebeurt er met de fietsen wanneer het initiatief besluit haar deuren te sluiten? En soort van exit by design scenario. Mogelijk zelfs ondergebracht in een apart fonds waar per ingebrachte fiets bedrag X wordt gereserveerd om weg te halen, omdat het ook zomaar kan zijn dat het initiatief failliet is en geen geld meer heeft om zijn eigen rommel op te ruimen. En dan ligt de rekening bij de samenleving.
Vermakelijk commentaar overigens ook van een expert die aangeeft dat het mislukken van de bike sharing programma’s te maken heeft met het gegeven dat Australiërs liever voor zichzelf kiezen dan voor de groep. Ik ben benieuwd of dit in andere landen anders is. Volgens mij win je alleen een markt voor je wanneer je gewoon een donders goede oplossing voor de gebruikers biedt. Alleen dan kun je op een goede schaal impact maken.
In Denmark, a historic collective agreement is turning the “bogus self-employed” into “workers with rights” – Equal Times
“In a world first, as of this August, hundreds of workers for a Danish online platform for cleaning in private homes will benefit from significant guarantees under a new collective agreement signed in April. There are around 450 workers for Hilfr.dk, a website that provides cleaning services for around 1,700 customers across Denmark.”
Wat gaat er dan gebeuren? “From 1 August onwards, in a one-year ‘trial’ agreement, any worker putting a profile on Hilfr’s platform will start off as a self-employed freelancer. But after 100 hours of work, the platform’s algorithm willautomatically change their freelance status to that of an employee.”
Na 100 uur (per jaar?) via het platform te hebben gewerkt wordt je dus automatisch een werknemer en ben je freelance-af. Wil je persé freelancer blijven, dan moet je daar een verzoek voor indienen.
Zover ik weet is dit een unieke case en het is heel interessant om te blijven volgen. Waar ik zelf het meest benieuwd naar ben is wat dit experiment met de kostprijs van de schoonmakers doet. Wordt de kostprijs niet te hoog, waardoor deze arbeid weer naar de zwarte markt wordt teruggedrongen? Ik ben benieuwd.
America’s most insidious union-buster? Its own government | Sandeep Vaheesan | US news | The Guardian
“What do ice skating coaches, organists, public defenders and property managers have in common? The government has sued them all for trying to organize”
Sinds enkele weken is mijn interesse in mededingingsvraagstukken gegroeid. Waarom? Hierom: “Workers classified as “employees” under federal law enjoy an antitrust exemption and can therefore bargain collectively through unions. But workers classified – or misclassified – as “independent contractors” cannot claim the same legal protection. Twenty million Americans, and growing, fall into that category.”
Freelancers mogen zich niet verenigen om te onderhandelen voor betere voorwaarden. Ook niet in Nederland. Met mijn interesse in platform coöperaties, het idee dat freelancers zich verenigen in een coöperatie (maar in veel gevallen nog wel steeds gewoon freelancer blijven) en zelf een eigen platform starten, is dit dan ook een heel reëel vraagstuk. De komende maanden zal ik hier vast nog het e.e.a. over posten. Heb je zelf ideeën of voorbeelden? Stuur ze gerust door per mail.
Turo, the Airbnb of Cars, Expands With ‘Extras’ | Fortune
De uitdaging in het maken van beleid rondom platformen, is dat jij (maar ook het platform) nooit weet in welke richting het businessmodel zich in de toekomst zal gaan ontwikkelen. En wat voor consequenties dit heeft voor allerlei zaken. Zo werd deze week bekend dat Turo, een van de grootste peer2peer autoverhuur platformen ter wereld, naast het peer2peer autoverhuren nu ook ‘Extras’ gaat aanbieden. Dat is nogal een brede categorie. In dit bericht wordt dat omschreven als “what they might need on a trip from camping gear and bike racks to child seats and prepaid fueling”.
Hoewel Turo deze extra’s nog wel wat duidelijker in verschillende categorieën zal moeten gaan communiceren, is dit wel een interessante move: dit is flexibiliteit dat je van een traditionele auto verhuurder niet kunt verwachten en dus een extra USP voor peer2peer auto’s. Dit kan overigens ook weer een extra uitdaging in de discussie rondom platformen opleveren: nu is bij peer2peer autodelen een deel verhuur van de auto en een deel ook de arbeid voor de communicatie en handling. Omdat we vinden dat het stuk verhuur auto zwaarder weegt, valt peer2peer autodelen in de categorie deeleconomie (spullen) en niet kluseconomie (diensten). Maar wat als er nu heel veel ‘diensten’ extra’s worden bedacht? Dan kan het zomaar zijn dat peer2peer autodelen van deeleconomie naar kluseconomie verschuift. En categorie waar nu Uber al in zit. Blijkbaar vinden we de waarde van de dienstverlening van de chauffeur meer waard dan de kosten (o.a. verzekering en brandstof) en afschrijving van de auto.
Het uitbreiden of verschuiven van het businessmodel is overigens iets dat ik meer zie gebeuren bij platformen. Zo werd deze week bekend dat de Amerikaanse ‘Airbnb voor foto en video apparatuur’ ShareGrid ook een verkoop marktplaats voor haar gebruikers is gestart. Hartstikke slimme zet: de (naar eigen zegge) 50.000 gebruikers hebben al vertrouwen in het platform, hebben profielen opgebouwd en hebben vaak tijdelijk gear nodig. En op het moment dat ze iets vaker willen gebruiken, dan wordt het aantrekkelijk om het via het platform tweedehands te kopen. Volgende stap wordt natuurlijk het aanbieden van nieuwe apparatuur in samenwerking met de grote fabrikanten. Want die hebben ook wel interesse in het samenwerken met een platform waar 50.000 mensen in hun doelgroep bij zijn aangesloten.
Dichter bij huis werkt de Nederlandse versie van ShareGird Gearbooker.com sinds enige tijd samen met Transcontinenta, de Nederlandse importeur van een aantal bekende merken. Wat Gearbooker daar over zegt: “Voor corporates en merken biedt het Gearbooker platform een uitstekende kans om hun nieuwe productlanceringen rechtstreeks aan de gebruiker aan te bieden, een soort van ‘try before you buy’ concept. Bovendien neemt Gearbooker de hele huurlogistiek en veiligheidschecks uit handen van het merk. En voor onze platformgebruikers is het natuurlijk geweldig dat ze laagdrempelig de nieuwste spullen kunnen uitproberen.”. Je huurt dus (nagenoeg) nieuwe gear via het platform direct bij de importeur. Op het moment dat je besluit tot koop over te gaan, krijg je je huurbedrag door de importeur teruggestort. Slim.
Eigen publicaties
5 key things to look for before launching a platform cooperative marketplace – Shareable
Op het internationale platform Shareable publiceerde ik afgelopen week een (intussen veel gelezen) blog waarin ik inga op 5 punten waarop je moet letten voordat je een marktplaats platform coöperatie (2-sided marketplace) wilt starten.
Contact
Inspiratie opgedaan en advies of onderzoek nodig bij vraagstukken rondom de platformeconomie?
Neem gerust contact op via een reply op deze nieuwsbrief, via mail ([email protected]) of telefoon (06-50244596).
