In deze (eenmalige) middag editie (dingen gaan zoals ze gaan) weer een verzameling van 5 mooie platform economie artikelen. Deze week gaat de expeditie naar Lissabon, waar ik een keynote mag verzorgen op een business school. Afgelopen week ook een mooie sessie gedaan voor ‘Share North’ over gedeelde mobiliteit. Komende weken staan ook Kopenhagen, Gent en mogelijk ook Helsinki op het programma. Even de blik weer buiten de landsgrenzen werpen 😉 Fijne week!
Platformeconomie top 5
Flatbewoners halen slag thuis voor de rechter: geen Airbnb in hun appartementsgebouw – Het Nieuwsblad
Airbnb verhuur: wanneer mag het wel en wanneer niet? Vanuit de (lokale) overheid wordt vaak een beperking opgelegd, zo mag je in Amsterdam jouw woning maximaal 60 dagen per jaar aan 4 personen tegelijk verhuren. Naast dat de handhaving nog altijd een uitdaging is (al worden hier wel goede stappen gezet door o.a. samenwerking met de platformen), dan nog kun je je afvragen of je die 60 dagen per jaar kotsende Engelsen in je portiek moet dulden.
Voor woningen die gezamenlijke faciliteiten delen is er ook een mogelijk om afspraken rondom short stay verhuur via platformen als Airbnb te maken. In veel gevallen geldt de besluitvorming op basis van een meerderheid. Best lullig wanneer je in de minderheid bent, of jouw complex voor de meerderheid in bezit is van een commerciële partij. In België lijkt dit nu anders te gaan:
Horeca Vlaanderen – dat de belangen van de hotel- en bed&breakfast-sector verdedigt – waarschuwde eerder al voor zulke discussies. “Volgens het nieuwe Vlaamse Logiesdecreet – sinds 1 april van kracht – mag je in Vlaanderen ook alleen nog via Airbnb verhuren als je daar de volledige toestemming voor hebt. In het geval je een appartement huurt of bezit, en de andere bewoners van het gebouw zo’n verhuring niet zien zitten, heb je dus een serieus probleem.”
De discussie blijft lastig: gun jij je mede VvE genoot wel of geen extra zakcentje. Zeker wanneer je weet dat hij of zij dit nodig heeft om financieel rond te kunnen komen (en mogelijk ook de VvE bijdrage te betalen).
Ik denk dat de oplossing deels ligt in een strengere screening van de platformen (zuipende Engelsen krijgen geen toegang meer) of niche platformen die zich op een specifieke reizigers doelgroep richt. Wat weer discussies rondom uitsluiting met zich meebrengt.
Berlin Residents Pool Their Money To Buy City’s Electricity Grid
What if you owned a share of your city’s electricity grid? Along with your fellow citizens, you could decide where your energy comes from, how much it costs and even receive a portion of the profits each year.
It sounds like a dream, but if the BürgerEnergie Berlin (BBE) initiative has its way, it could become a reality.
Mooi voorbeeld van ‘power2thecrowd’ hoe een gemeenschap zelf de touwtjes in handen neemt middels gedeeld eigenaarschap.
Vraagtekens die ik hier altijd bij zet zijn o.a.:
- Voor hoeveel ‘gedeeld eigenaarschap’ initiatieven kun je je als persoon druk maken? Uiteindelijk hebben we ook (indirect) de overheid de opdracht gegeven om een aantal publieke taken voor ons te organiseren. De overheid heeft hier weer een deel van geprivatiseerd. Is dit dan niet een soort van omgekeerde wereld en zouden we de overheid niet meer moeten aanspreken om dit soort infrastructuur voor het publieke belang ook in publiek (overheids)bezig te houden?
- Kan hierdoor de kloof tussen arm en rijk en laag en hoog opgeleid niet groter worden? Immers: de rijke hoog opgeleiden hebben meer de skills en resources om alles voor zichzelf te organiseren, de minder hoog opgeleiden en minder rijken blijven dan met de ‘restjes’ achter. Oftewel: in hoeverre tast gedeeld eigenaarschap een vorm van solidariteitsprincipe aan?
Zomaar wat food4thought. Voel je vrij om hier op te reageren.
Only 4 percent of Uber drivers remain after a year says report
Only 4 percent of people who sign up to drive for the ride-hailing service are still driving a year later, according to a report in The Information.
Dat is toch een zorgwekkend (of beter geformuleerd: dramatisch) getal voor een organisatie die een stabiele business wil opbouwen. Hoewel het ‘gig economy’ model een exponentiële groeicurve op korte termijn kan bewerkstelligen, zie ik ook regelmatig platformen andere keuzes maken om minder hard te groeien, maar wel met een kwalitatief goede én trouwe userbase.
A New Wrinkle in the Gig Economy: Workers Get Most of the Money – The New York Times
Stocksy, an online photo stock site, is an example of start-ups that aim to treat their professionals as owners rather than as freelance labor.
Ik heb het in de vorige nieuwsbrieven vaker gehad over Platform Cooperativism. Oftewel: platformen in beheer en eigenaarschap van de gebruikers (veelal de aanbieders). Hoewel steeds meer mensen het hier over hebben, ontbreekt het eigenlijk nog aan een flink aantal goede representatieve voorbeelden. Een van de beste voorbeelden is Stocksy: een stock foto website dat is opgezet als een platform coop. In dit stuk in de New York Times(uit 2016 al weer, maar hierdoor niet minder mooi) lees je het verhaal achter de keuzes die de founders hebben gemaakt.
Centraal in deze ontwikkeling is natuurlijk niet zozeer het platform, maar nieuwe manieren van gedeeld eigenaarschap en de invloed van technologie hier op. Het platform faciliteert en biedt veel nieuwe kansen, maar het is en blijft een (belangrijke) tool.
Tijdelijke betaalapp voor vrijmarkten – Emerce
Ik roep al een tijdje dat de (digitale) middelen die voorheen alleen voor grote partijen toegankelijk waren, uiteindelijk ook toegankelijk worden voor iedereen. In platform business zie je bijvoorbeeld dat het bouwen van een (marktplaats) platform voor iedereen beschikbaar is via de ‘WordPress voor platform software’ Sharetribe. Zie hier een korte explainer video of een uitgebreid interview met founder Juho. Vandaag zag ik dit bericht op Emerce voorbij komen: zelfs mensen op de vrijmarkt kunnen voor 1 dag pin transacties aannemen, zonder te hoeven investeren in abonnementen of lastige constructies. Mooi om te zien dat dus steeds meer tools echt voor de crowd beschikbaar komen en dat we daarmee meer en meer empowered worden om onszelf te organiseren én om laagdrempelig dingen te DOEN.
