Uitgelicht in de media – Pagina 7

Bij VGZ gaat patiënt voortaan oordelen wat goede zorg is – NRC

Het artikel begint veelbelovend: “VGZ schrijft geschiedenis. Het oordeel van de patiënt wordt voortaan leidend bij het bepalen van de kwaliteit van de zorg.” Wat blijkt: VGZ gaat de mening van de patient meenemen in de totaal beoordeling van de zorg en is hiervoor een samenwerking met het onafhankelijke ‘Zorgkaart Nederland’ gestart. Hier worden zowel instellingen als individuele specialisten beoordeeld. Ik vind het goed dat zoiets gebeurd, zolang het wel goed gebeurd. En daarbij heb ik mijn twijfels. In mijn beleving geeft zo’n systeem alleen een goed beeld wanneer:

Het beoordelingsproces standaard in de ontslag procedure van een patient wordt meegenomen: anders heb je kans dat alleen hele positieve of hele negatieve ervaringen worden gedeeld, wat geen goed beeld geeft van de werkelijkheid;
Er een eigen anonieme chat tool is waarbij ziekenhuizen of specialisten in kunnen gaan op de feedback, zonder dat de patient angst heeft om zijn identiteit blood te geven wanneer hij/zij dit niet wil. Uiteindelijk moeten instellingen en specialisten iets met de feedback kunnen doen, wat vaak om verdieping vraagt;
Patiënten de mogelijkheid hebben om hun waardering aan te passen wanneer zij A) hun mening willen bijstellen nadat zij in ’the heat of the moment’ hun hart hebben gelucht of B) door de reactie van het ziekenhuis hun mening willen bijstellen;
Scores die ouder dan zeg 4 jaar zijn niet of minder zwaar meetellen. Zie ook mijn interview met MeetingReview: zij schrijven een waardering in 4 jaar geleidelijk af.

rating reputation

Welcome to 2030. I own nothing, have no privacy, and life has never been better | World Economic Forum

Interessant vergezicht, geschreven door het Deense parlementslid Ida Auken. Een vergezicht waarin ze een wereld schetst waar bezit (nagenoeg) is verbannen en (on demand) toegang tot de nieuwe regel is. Ida gaat behoorlijk ver in het stuk: ook haar huiskamer wordt gebruikt als kantoor wanneer ze er niet is en er zitten wat discutabele passages in, zoals deze:

“In our city we don’t pay any rent, because someone else is using our free space whenever we do not need it. My living room is used for business meetings when I am not there.” > uiteindelijk moet iemand de rekening betalen, hoe laag deze ook is. En ze spreekt nog steeds van ‘my’.

Goed is dat ze niet alleen in de praktische modus schiet: “Funny how some things seem never seem to lose their excitement: walking, biking, cooking, drawing and growing plants.” Dingen die je praktisch gezien niet meer hoeft te doen, maar die ons gewoon ‘mens’ maken door ze wel te doen.

De opkomst van bezorg drones zouden het einde van eigenaarschap overigens drastisch kunnen versnellen. In New York sprak ik met Daan van Peerby af (Nederlanders zoeken elkaar altijd op heb ik intussen wel gemerkt) en hij wees mij op het artikel ‘Delivery drones will mean the end of ownership‘. Sowieso een boeiend stuk om te lezen.

food4thought

Controle bij crowdfunding schiet tekort | Het Financieele Dagblad

Goed stuk dat terecht vragen stelt over de verantwoordelijkheden van de diverse stakeholders rondom crowdfunding. Naast de platformen en ondernemers wordt hier terecht ook gesproken over de rol en verantwoordelijkheid van adviseurs en accountants.

Cijfers van werkelijk rendement en defaults (wanneer het mis gaat) zijn er nog niet of nauwelijks en voornamelijk gebaseerd op berekeningen van beleggers met een breed portfolio.

Het stuk waarschuwt dat crowdfunding niet het afvoerputje van financieringsland moet worden, waarbij aanvragen die nergens terecht kunnen dan maar gaan crowdfunden.

Om deze discussie op het juiste niveau te krijgen is het denk ik belangrijk om goed na te denken over verantwoordelijkheden, maar ook over hoe consumenten beschermd en opgevoed kunnen worden. De verplichte AFM toets is natuurlijk een mooie gedachte, maar zal vermoed ik in de praktijk weinig uitmaken. De uitdaging wordt om te beschermen en op te voeden, zonder hier onnodige drempels op te werpen.

De sector zelf is overigens al goed bezig om standaarden af te spreken rondom het communiceren van risico’s en defaults. Een stap verder zouden zij komen door:

een splitsing te maken tussen crowdfunding (donatie en voorverkoop) en crowdfinance (investeren met zicht op rendement). Zie ook deze blog van Roy Cremers van Voordekunst waarin hij zich distantieert van crowdfinance. Slimme zet. En ook vermakelijk: waar eerst de finance kant liep te schreeuwen over innovatie en lacherig leek te doen over het donatie en voorverkoop model zie je nu dat juist deze doelgroep zich wil distantiëren;
een portfolio platform bouwen (en faciliteren met data) waardoor investeerders een beter overzicht hebben van hun investeringen en werkelijk rendement (crowdfundmarkt.nl heeft hier overigens pas een tool voor gelanceerd);
transparantie in cijfers van aanvragen door te werken met standaarden die uniform zijn én begrijpelijk.

* disclaimer: ik ben natuurlijk geen accountant of finance specialist, bovenstaande punten zijn gebaseerd op gezond verstand en de beste bedoelingen 😉

crowdfunding verantwoordelijkheden

Amsterdamse restaurants in actie tegen machtspositie Iens – PAROOL

“Amsterdamse topzaken keren zich en masse af van recensie website Iens, nu deze hen verplicht zich aan te sluiten bij het aanpalende reservering programma”

Sinds het horeca rating platform Iens.nl is overgenomen door Tripadvisor en met een advertentie systeem is gaan werken, zijn de horeca ondernemers boos. En dat snap ik wel. Zo lees ik dat in sommige gevallen de helft van de marge van een tafel direct naar Iens.nl gaat.

Hier kun je een hoop van vinden, maar laat ik hier drie dingen over zeggen:

Wie contact met de klant heeft, is de baas

De heisa rondom Iens is natuurlijk helemaal niet uniek. Hotel ondernemers hebben hetzelfde probleem met Booking.com, alle merken die op Facebook zitten en opeens moeten betalen voor contact met hun eigen fans, etc. Probleem voor ondernemers van dit soort aggregatie sites is dat zij eerst heel blij zijn vanwege de nieuwe handel, tot het moment komt dat ze zich beseffen dat ze met handen en voeten gebonden zijn.

Koninklijke Horeca Nederland heeft zitten slapen

Een van de oplossingen, en daarvoor moet je er vroeg bij zijn, is om óf zelf een rating en reservering platform op te zetten, of eentje mee initiëren en hier een belang in nemen. De NVM heeft al heel wat jaartjes geleden Funda.nl opgezet en hierdoor de grip op de online markt zelf behouden. Voor de klant is dit in mijn ogen niet goed: ze hebben geen incentive om tot het uiterste te gaan voor hun klant. Onlangs heb ik een huis gekocht en verkocht en ik kan je uit ervaring zetten: alle clichés rondom makelaars in grote steden zijn waar. In dit stuk in Trouw pakt KHN de rol van slachtoffer. Ik denk dan met mijn nuchtere hoofd: zeur niet en doe je werk.

De rek van macht is niet onuitputtelijk

Soms lijkt het alsof dit soort monopolies niet te doorbreken zijn, maar uiteindelijk is er ook voor gebruikers op een gegeven moment een maximum bereikt. Dit hebben we gezien bij Kieskeurig.nl. Jarenlang dé plek om prijzen te vergelijken, totdat de fees zo hoog waren dat kleine en grote spelers zich terugtrokken van het platform. Wat timing betreft lijkt dit dus HET moment te zijn om een concurrent van Iens.nl te starten, Eventueel door of samen met KHN. Ik ben benieuwd wie de bal oppakt….

macht verantwoordelijkheden

Oproep ongeneeslijk zieke Emma brengt ruim 50.000 euro op – De Utrechtse Internet Courant

Crowdfunding zoals crowdfunding bedoeld is. Emma is al tien jaar ongeneeslijk ziek is uitbehandeld en heeft nog een jaar te leven. Door haar ziekte kan ze nergens een uitvaartverzekering krijgen. Na een oproep op DIUC is al meer dan 50.000euro opgehaald. Waardoor niet alleen Emma, maar ook zeker 8 anderen in een vergelijkbare situatie een uitvaart kunnen bekostigen. Dit soort crowdfunding, waar verontwaardigd publiek haar portemonnee trekt, laat de kracht van de crowd zien en dat is mooi. Deze week ook in het nieuws de rechtzaak rondom de Brexit waar ook binnen no-time een flink bedrag werd opgehaald om de advocaten te betalen.

crowdfunding

End of nations: Is there an alternative to countries? | New Scientist

Een super interessante mustread, maar ga er wel even voor zitten. Online denken we vaak grenzenloos, maar in de offline wereld zijn grenzen steeds vaker een onhandig iets. Daarnaast zie je dat macht zich steeds óf globaal bundelt, of super lokaal. Hoewel ik je aanraad om het hele stuk ter inspiratie te lezen, heb ik 3 interessante fragmenten hier onder geplaatst:

“City and regional administrations often seem to serve people better than national governments. How, then, should we organise ourselves? Is the nation state a natural, inevitable institution? Or is it a dangerous anachronism in a globalised world?”

“Before the late 18th century there were no real nation states, says John Breuilly of the London School of Economics. If you travelled across Europe, no one asked for your passport at borders; neither passports nor borders as we know them existed. People had ethnic and cultural identities, but these didn’t really define the political entity they lived in.”

“Try, for a moment, to envisage a world without countries. Imagine a map not divided into neat, coloured patches, each with clear borders, governments, laws. Try to describe anything our society does – trade, travel, science, sport, maintaining peace and security – without mentioning countries. Try to describe yourself: you have a right to at least one nationality, and the right to change it, but not the right to have none.”

food4thought

This Small Startup Wants To Kill Uber, And This Is Their Plan | TruthVoice

Met een miljardenmarkt rondom taxi ritjes én veel ontevredenheid vanuit de taxi chauffeurs zijn er veel nieuwe spelers op de taxi app markt die allemaal een stukje van de taart willen pikken. Een aantal hiervan zijn decentraal georganiseerde (en soms ook decentraal eigenaarschap) platformen. In dit artikel wordt Cel411 beschreven: een decentrale ride sharing app waarbij de chauffeur meer controle heeft over de prijs (via een bieding systeem, wat overigens ook een race to the bottom kan opleveren), de drempel om te gaan rijden voor Cel411 is laag vanwege het ontbreken van achtergrond checks en er is geen centrale organisatie (dus ook niemand die je een vraag kan stellen, dit zal wel via een Q&A platform gaan, maar wie pakt verantwoordelijkheid?)

Hoewel ik fan ben van decentrale modellen, zie ik toch een aantal haken en ogen aan dit model. Het model is erg gericht op de chauffeur, maar de klant kant wil gewoon gemak en veiligheid. Het ontbreken van een background check, het bied systeem dat vast langzamer gaat dan een algoritme en het ontbreken van een uniform merk zal klanten afschrikken. Mooi dat je met bitcoin kunt betalen, maar dat is nu nog voor een enkeling een pré.

Voor alle inspectie en controle diensten is deze case wel een hele interessante oefening: hoe ga je om met regulering, handhaving, belasting, etc., etc., etc. wanneer je geen bedrijf hebt om mee te praten? Dit zal in de toekomst vaker voor gaan komen, dus het zou verstandig zijn om hier alvast iets van te gaan vinden.

decentraliseren uber

Als je baas een app is – NRC

In de platformeconomie is na deeleconomie de ‘gig economie’ de grote ‘next big thing’. Met de potentie van de gig economie verbaast het mij overigens enorm dat hier vanuit overheid en wetenschap nog zo weinig aandacht aan wordt geschonken.

Dit stuk pakt de Tegenlicht strategie: je bespreekt grote vraagstukken (werkgeluk, inwisselbaarheid, etc.) en pakt een concreet voorbeeld om het onderwerp een gezicht geven. Een begrijpelijke keuze, maar ook eentje met beperkingen. Het verhaal van hoofdpersoon Jan (hij wil niet met zijn achternaam in de krant, maar geeft wel zijn beroep naast Uber X en leeftijd prijs, waardoor Uber zo kan achterhalen wie Jan is) is vrij positief, maar hij heeft dan ook nog een andere baan, waardoor de effecten van het werken voor een app worden afgevlakt. Het enige negatieve punt wat hij kan bedenken is dat hij nooit contact heeft met zijn mede chauffeurs. Interessant is in het bijgevoegde YouTube filmpje van Uber de hoofdpersoon zegt dat ‘zijn mede chauffeurs meer dan vrienden zijn geworden en altijd voor hem klaar staan’.

Aangestuurd door een app
“Volgens onderzoek van de Amerikaanse universiteit Carnegie Mellon naar chauffeurs van Uber en van concurrent Lyft, zijn chauffeurs grotendeels tevreden over dit soort ‘algoritmisch management’ omdat het wordt ervaren als objectief en eerlijk. „Maar er ontstaan problemen als het algoritme iets opdraagt dat onredelijk is, bijvoorbeeld een heel kort ritje, of het oppikken van een passagier heel ver weg”, schrijft onderzoeker Min Kyung Lee” Wat ik zelf in de gebruikersgroepen veel terug zie komen is dat het misschien wel fijn is om een algoritme als baas te hebben (zie ook het stuk ‘MIT scientists say people would rather take orders from a robot than their boss’), maar dat wanneer je puur door een algoritme wordt aangestuurd én beoordeeld er geen ruimte meer is voor nuance, flexibiliteit én dat fouten bijna altijd bij de worker worden neergelegd. In een lopende band omgeving zal het naar mijn mening dus vaker goed werken om een algoritme als baas te hebben: het gaat immers om een gecontroleerde omgeving en in veel gevallen een individu versus een machine die een repeterende handeling doet. Maar wanneer het van bijvoorbeeld individuele klant versus schoonmaker gaat, dan komen er veel en veel meer variabelen bij kijken. De klant is geen ervaren facility manager en heeft geen goed inzicht in wat goed, redelijk en kwaliteit is. Waardoor er altijd ruimte moet zijn voor nuance: als worker heb je geen niet alle factoren onder controle. Verre van.

Werkrelatie?
In het stuk wordt ingegaan op de vraag of platformen werkgever zijn of niet. Koen Frenken zet terecht vraagtekens hierbij en in het stuk ‘British Uber drivers are employees entitled to minimum wage and holiday pay, tribunal rules‘ zie je dat ook de Britse rechter hier zo over denkt. De discussie werkrelatie wordt ook in het stuk ‘Zullen digitale jobs voldoende betalen?‘ aangehaald.

Conclusie
Hoe groter en dominanter een platform wordt, hoe groter bepaalde problemen, zoals inwisselbaarheid, ook worden. Belangrijke noot bij dit stuk is wel dat je je moet beseffen dat het soort platformen (Uber, Helpling, Deliveroo) waar we nu over praten makkelijk inwisselbare arbeid faciliteren. Ik heb een tijd geleden een onderzoekje gedaan naar dit soort platformen en hierbij ontdekte ik dat je arbeid platformen kunt opsplitsen in 2 soorten platformen:

Platformen die makkelijk aan te leren en door nagenoeg iedereen uit te voeren arbeid faciliteren (schoonmaak, chauffeur, bezorger). Deze platformen richten zich voornamelijk op de klant kant en houden de worker kant flink onder controle: weinig data vrijgeven, strak aansturen, snel en eenvoudig afstraffen, etc. Dit zorgt er voor dat zij het platform nodig blijven hebben om überhaupt werk te hebben: de workers bouwen zelf geen eigen reputatie en klantenbestand op en blijven afhanjelijk;
Platformen die skilled professionals faciliteren. Oftewel: professionals die een specifieke skill hebben, hier veelal ook al klanten voor hebben en het platform puur gebruiken als middel om extra werk (vaak de verloren uurtjes) te krijgen. Hier zie je dat de platformen de workers faciliteren om een betere professional te zijn: een eigen profielpagina met referenties.

Grofweg zie je hier ook in het verdienmodel van het platform een verschil: marge op transactie versus abonnement of advertentie modellen. Enerzijds omdat de platformen weten dat ze groep 2 nooit alles via het platform kunnen laten doen, maar ook omdat het type werkzaamheden zo divers en per casus verschillend te zijn, dat ze niet makkelijk zijn te standaardiseren. Waar een rit van A naar B de variabelen tijd en afstand genoeg zijn om automatisch tot een prijs te komen heb je voor een verbouwing een intensief traject voordat je tot een prijs komt.

gig economy uber

British Uber drivers entitled to minimum wage, holiday pay, tribunal rules – Business Insider

In de UK heeft de rechter bepaald dat Uber chauffeurs gewoon werknemers zijn, met de nodige gevolgen vandien. Uiteraard is hier het laatste woord nog niet over gezegd, maar het is interessant dat ook nu in Europa dit soort uitspraken door rechters worden gedaan. Besef je wel dat dit geen puur platform gerelateerde discussie is: dit is een discussie over de steeds flexibeler wordende arbeidsmarkt en het feit dat de huidige wetgeving hier niet op is ingesteld.

uber verantwoordelijkheden

Een eerlijker alternatief voor de deeleconomie [Engelstalig] – FTM

“Op 1 en 2 december 2016 vindt in Pakhuis de Zwijger te Amsterdam MoneyLab plaats, een internationaal congres dat alternatieven onderzoekt voor ons huidige financieel-economische stelsel. In de aanloop naar het congres publiceert Follow the Money elke week een artikel van iemand die op MoneyLab zal spreken. Deze week gaat Trebor Scholz in op de vraag hoe we de technologie van bedrijven als Uber kunnen inzetten om tot eerlijker welvaartsverdeling te komen.” – interessant stuk weer van Trebor over platform coöperaties. Over twee weken vlieg ik naar New York om een congres over dit onderwerp te bezoeken dat ook door hem is georganiseerd.

Platform Cooperatives