Bij lening crowdfunding wordt een bepaald rendement belooft welke af hang van de risico classificatie van het project en de onderneming. Hoe hoger het ingeschatte risico, hoe hoger de rente. In de praktijk komen hier nog twee variabelen bij:
de kosten die naar het platform gaan (dat is een vast bedrag, maar wel per platform verschillend)
het werkelijke risico (wat pas achteraf te bepalen is)
Nu er steeds meer cijfers uit de praktijk beschikbaar komen, wordt het ook steeds duidelijke wat nu het werkelijke rendement is van crowdfunding. En dus ook van hoe goed platformen in staat zijn om het risico vooraf goed in te schatten.
In dit artikel maakt een investeerder op basis van zijn eigen investeringen een overzicht:
Ik heb voor u mijn eigen portfolio geanalyseerd op verwacht rendement na gemaakte kosten en reeds afgeboekte defaults. Mijn portfolio is 8 tot 35 leningen groot per platform. De portfolio is niet groot genoeg om een definitief oordeel te vellen. Maar het geeft een inkijkje.
Moraal van het verhaal: ga niet blind af op de cijfers die een platform jou presenteert, want in de praktijk (los van een oordeel van de bedoelingen van het platform) ziet de wereld er vaak een stuk anders uit.
Ik volg al een tijdje het ‘slacktivism’ platform Avaaz.org. Een platform met ruim 43 miljoen leden wereldwijd die haar leden faciliteert (en inzet) om online campagne (of beter gezegd: actie) te voeren.
Deze week las ik over een campagne waarbij zij 8 miljoen Amerikaanse kiesgerechtigden die in het buitenland wonen willen activeren om te gaan stemmen bij de volgende verkiezingen. Tegen Donald Trump. Waar normaal de drempel om dit te doen erg hoog is en de motivatie om te stemmen erg laag, heeft Avaaz een slimme tool ontwikkeld om de drempel voor deze groep kiezers te verlagen. Met de hoop dat zij alsnog hun stem gaan uitbrengen. Weer een interessant voorbeeld van een platform die volgens slimme digitale technieken (icm oeroude strategieën) drempels verlaagt om een latente doelgroep te activeren.
Het was weer een week vol mooie ontmoetingen met als sluitstuk in één dag op en neer naar Southampton voor een panelsessie en presentatie op de 3rd International Workshop on the Sharing Economy. Daar ook gebruik gemaakt van de situatie om de groep academici op te roepen een duurzame verbinding te leggen met experts in de praktijk: hier kan zoveel moois en goeds uit komen… De tip voor de podcast serie ‘how to start a startup’ van vorige week is goed ontvangen. Marill Ooms was zo vriendelijk om mij er op te wijzen dat er ook niet-Mac gebruikers onder mijn abonnees zijn, dus hierbij ook de link naar de podcasts voor mensen die geen iTunes gebruiken 😉
Het is overigens sinds kort ook mogelijk om individuele artikelen + mijn analyse te delen. Dit kan via de ‘share’ knop onder de titel van elk stuk.
Ik volg al een tijdje het ‘slacktivism’ platform Avaaz.org. Een platform met ruim 43 miljoen leden wereldwijd die haar leden faciliteert (en inzet) om online campagne (of beter gezegd: actie) te voeren.
Deze week las ik over een campagne waarbij zij 8 miljoen Amerikaanse kiesgerechtigden die in het buitenland wonen willen activeren om te gaan stemmen bij de volgende verkiezingen. Tegen Donald Trump. Waar normaal de drempel om dit te doen erg hoog is en de motivatie om te stemmen erg laag, heeft Avaaz een slimme tool ontwikkeld om de drempel voor deze groep kiezers te verlagen. Met de hoop dat zij alsnog hun stem gaan uitbrengen. Weer een interessant voorbeeld van een platform die volgens slimme digitale technieken (icm oeroude strategieën) drempels verlaagt om een latente doelgroep te activeren.
Bij lening crowdfunding wordt een bepaald rendement belooft welke af hang van de risico classificatie van het project en de onderneming. Hoe hoger het ingeschatte risico, hoe hoger de rente. In de praktijk komen hier nog twee variabelen bij:
de kosten die naar het platform gaan (dat is een vast bedrag, maar wel per platform verschillend)
het werkelijke risico (wat pas achteraf te bepalen is)
Nu er steeds meer cijfers uit de praktijk beschikbaar komen, wordt het ook steeds duidelijke wat nu het werkelijke rendement is van crowdfunding. En dus ook van hoe goed platformen in staat zijn om het risico vooraf goed in te schatten.
In dit artikel maakt een investeerder op basis van zijn eigen investeringen een overzicht:
Ik heb voor u mijn eigen portfolio geanalyseerd op verwacht rendement na gemaakte kosten en reeds afgeboekte defaults. Mijn portfolio is 8 tot 35 leningen groot per platform. De portfolio is niet groot genoeg om een definitief oordeel te vellen. Maar het geeft een inkijkje.
Moraal van het verhaal: ga niet blind af op de cijfers die een platform jou presenteert, want in de praktijk (los van een oordeel van de bedoelingen van het platform) ziet de wereld er vaak een stuk anders uit.
Interessant stuk dat via de nieuwsbrief van Wouter van Noort bij mij terecht kwam. Veel ‘workers’ die via platformen klusjes (gigs) doen, die krijgen hun werk via een algoritme. Aangezien deze vorm van werken de komende jaren alleen maar zal toenemen is het goed om over de vragen die in dit stuk voorbij komen goed na te denken. Zo luisterde ik een keer een podcast serie van iemand die een maand lang zijn geld moest verdienen in de gig economy: hij werd gillend gek van de smartphone die hem in zijn macht had als ‘werkgever’. Ik kan het linkje helaas even niet zo snel vinden (het is nu zondag 23:15), maar zal hem komende week voor je opzoeken.
“Het aandeel van de flexibele schil is in tien jaar gegroeid van een kwart naar een derde van de totale beroepsbevolking.” stond deze week op nu.nl. In mijn ogen het bewijs dat er nog een lange weg is te gaan voordat de flexibilisering van de arbeidsmarkt haar volle potentie heeft bereikt. Laten we beginnen met het afschaffen van het woord ‘flexibele schil’. Want dat impliceert (in mijn beleving) dat de kern nog steeds ligt bij de ‘niet flexibele’ arbeid (ik vermoed dat ze daarmee ‘de mensen met een vast dienstverband bedoelen) en dat de flexibele capaciteit puur als aanvulling wordt gezien. En dat lijkt mij geen goed idee….
Hierbij de slides van mijn presentatie in Southampton afgelopen week. Ik was gevraagd om in een blok waarin diverse crowdfunding onderzoeken werden gepresenteerd mijn visie over de ontwikkeling van crowdfunding te delen. Ook heb ik een bruggetje gemaakt tussen de opkomst van crowdfunding vs de opkomst van de deeleconomie.
Foto van de week
Toch eigenlijk bizar om even voor een dagje op en neer te vliegen, om vervolgens ’s avonds om half negen op een verjaardagsfeestje aan te schuiven alsof er niets is gebeurd.
“Welke invloed heeft de razendsnel groeiende deeleconomie-gigant Airbnb op de sociale structuur van een stad?”. Dit was de vraag die Tegenlicht zichzelf stelde in de eerste aflevering van het nieuwe seizoen. Het was een leuke uitzending die de moeite van het bekijken waard is. Een aantal gedachten van mij n.a.v. de uitzending:
Het valt mij erg op dat Tegenlicht zichzelf wederom (net als de aflevering in 2014 waar ik deze reactie video op maakte) niet stil staat bij de vraag: wat is deeleconomie? Juist omdat wanneer je duidelijk stelt wat wél en wat niet deeleconomie is, je ook de discussie in de juiste context kunt plaatsen. Mocht je benieuwd zijn wat de definitie van deeleconomie is, lees dan dit stuk dat ik vorig jaar met Koen Frenken, Pieter van de Glind en Toon Meelen schreef.
Airbnb is een van de platformen die een activiteit die eerst in een grijs gebied plaatsvond schaalbaar heeft gemaakt. De activiteit eerst werd gedoogd vanwege de kleine omvang en de hoge kosten om het te handhaven. Pas nu het door de (potentiële) schaalbaarheid een probleem is geworden, is actie vereist.
Het probleem wordt goed in kaart gebracht, maar ook wel erg eenzijdig. Het is duidelijk dat op grote schaal platformen als Airbnb een groot probleem kunnen zijn voor een stad. Maar hoe zit dit met de steden waar dit (nog) niet zo is?
Het probleem wordt in kaart gebracht, maar dat is natuurlijk helemaal niets nieuws: dat lezen we elke week wel ergens in de krant. Wat ik interessanter had gevonden en in de uitzending mis is de vraag: en nu? Hoe kunnen we hier mee omgaan? Wat zijn de mogelijke acties? Dat was ook juist de reden dat ik twee weken geleden een ingezonden brief naar NRC stuurde….
Op de fiets van Houten naar Utrecht luister ik naar Podcasts. Een mooie manier om in tijd waar je verder niets kunt doen (behalve nadenken en genieten van de omgeving) weer nieuwe inzichten te verwerven. Deze week stuitte ik op een 20-delige serie ‘how to start a startup’. Iedere aflevering wordt door een van de grote namen uit Silicon Valley een onderwerp in de startup scene behandeld: hoe je een goed team bouwt, hoe je de eerste gebruikers krijgt, etc. Super leerzaam en geeft je ook goede inzichten in hoe deze startups denken en te werk gaan. De link in de titel is naar de YouTube video’s, volg deze link voor de podcasts in iTunes.
“Social media has swallowed the news – threatening the funding of public-interest reporting and ushering in an era when everyone has their own facts. But the consequences go far beyond journalism.” Gewoon een heel interessant stuk om te lezen, om meer bewust te worden van hoe deze processen en vraagstukken in elkaar zitten. Ga er wel even goed voor zitten, het is geen kort stuk.
Een tijdje geleden las ik dat een van de oprichters van Airbnb wakker ligt van discriminatie op het platform. In dit stuk van Airbnb wordt gemeld wat de stappen zijn. De stappen die worden genomen zijn:
Meer aandacht voor discriminatie in de algemene voorwaarden;
Wanneer je het gevoel hebt dat je wordt geweigerd met discriminatie als grondslag, dan kun je dit melden en Airbnb regelt een vergelijkbaar onderkomen;
Het stimuleren van hosts om de ‘Instant Book’ feature aan te zetten: een host hoeft een aanvraag dan dus niet meer goed te keuren, maar aanvragen worden automatisch goedgekeurd;
De mogelijkheid om een ‘anti-bias’ training te volgen, wat je een vermelding bij jouw profiel oplevert.
De vraag is: gaat dit helpen? Ik vind dat het een goede zaak is om hier aandacht aan te besteden, maar sta nog een beetje sceptisch tegenover de geplande acties. Vooral om punt 3: dit zal discriminatie voorkomen, maar ik vermoed dat hosts die deze optie activeren meer commerciële hosts zijn die toch al een meer zakelijke insteek hebben (handel=handel) en dat het activeren van de Instant Book functie alleen maar conversie verhogend werkt, wat weer goed is voor Airbnb.
Mooi verhaal over de succesvolle zoektocht van platform-coop Loomio, een app waarmee grote groepen samen beslissingen kunnen nemen. Zij gingen op zoek naar groeigeld, zonder de controle over hun organisatie uit handen te geven. Via een omweg kwamen zij uit bij ‘redeemable preference shares’. Voor mij weer een onderwerp om verder in te duiken, binnenkort maar eens een blog schrijven over 5 manieren om je organisatie te laten groeien zonder de controle uit handen te geven. Mocht je tips hebben, geef graag een gil.
“Vergeet Airbnb, Nightswapping is de nieuwe manier om te reizen en reizigers te ontvangen, maar dan zonder geld!” Tussen al het Airbnb geweld een mooi stuk over Nightswapping. En soort van Airbnb, maar dan huisdelen met gesloten portemonnee dmv credits die je op kunt bouwen en uit kunt geven. En wanneer je deze credits niet in geld om kunt zetten, is het voor illegale verhuurders niet interessant om mee te doen.
Nadeel is wel dat je als deelnemer aan Nightswapping zowel aan de vraag als aanbod kant mee moet doen. En dat is weer een drempel. Ik ken de cijfers niet, maar ik vermoed dat het overgrote deel van de Airbnb gebruikers alleen huurt en niet verhuurt.
Interessante analyse van auteur Marlies is dat de verwachtingen van Airbnb gebruikers de laatste jaren is veranderd en de aard van de transactie daarmee ook anders is geworden. Dit gecombineerd met het nieuws dat een van de dromen van SnappCar het ‘keyless’ verhuren is, verwacht ik dat veel deeleconomie initiatieven de komende jaren hun sociale veren zullen verliezen….
Instacart is een boodschappen app, waarbij mensen voor jou jouw boodschappen doen. En zeker in Amerika een grote partij in de zogenaamde ‘Gig Economy’. In dit stuk + video zie je hoe zij de processen binnen supermarkten proberen te stroomlijnen door een eigen kassa, parkeerplaats, etc. Op zich interessant, maar de vraag die dit stuk bij mij oproept is: hebben supermarkten wel in de gaten dat met dit soort diensten hun bestaansrecht op het spel staat? Immers:
Het contact met de klant gaat via Instacart;
Instacart maakt in het begin nog gebruik van jouw supermarkt omdat A) de klant jouw merk kent en vertrouwt en B) omdat Instacart geen eigen supermarkt wil openen;
Dit een kwestie van tijd is: op een gegeven moment is het vertrouwen in Instacart zo groot dat de bijdrage van het merk van de supermarkt nagenoeg nul is (je hebt immers vertrouwen in merk Instacart en in merk producten). Daarnaast is Instacart nu vrolijk alle data aan het verzamelen en kan op basis daarvan besluiten om in de toekomst een eigen super efficiënte supermarkt op te zetten en de huidige supermarkt buiten spel zetten. Immers: ook al klinkt het verhaal in dit artikel mooi, het blijft een omslachtig proces.
Dit is ook waarom ik Picnic zo’n mooi concept vindt: zij bouwen eigenlijk aan een model waar Instacart heen kan groeien, alleen doen dit op een manier die 10x minder snel schaalbaar is als Instacart. Maar door klein te beginnen, leren ze wel als een malle hoe het spel werkt. En omdat Picnic niet afhankelijk is van een supermarkt zie ik hier ook een kans voor kleine lokale ondernemers die het platform van Picnic gebruiken om hun producten aan de man te brengen. Picnic als een platform en tool voor kleine ondernemers om met een zelfde service level hun producten aan de man te brengen. Zonder grote investeringen en in ruil voor een stukje marge. Goed om eens verder over na te denken…..
Deze week was de opkomst en impact van de platform economie weer volop in het nieuws. Een worstelende Belastingdienst, een overkill aan nieuwe taxi chauffeurs en een mooie mijlpaal voor SnappCar. Uiteindelijk heb ik weer een mooie selectie voor jou kunnen maken, vergezeld met de nodige food4thought. Deze week staat in het teken van boeken schrijven en een bliksembezoek aan Southampton voor een bezoek, presentatie en panel discussie op de ‘3rd international workshop on the sharing economy‘: een academische bijeenkomst rondom de ‘deeleconomie’. Voor iedereen die in deze business zit: dit soort bijeenkomsten zijn meer dan de moeite waard: je komt uit je gebruikelijke bubble en ontmoet wetenschappers die vanuit allerlei invalshoeken met dit onderwerp bezig zijn. De volgende editie is op 15 juni 2017 in Lund, Zweden.
Instacart is een boodschappen app, waarbij mensen voor jou jouw boodschappen doen. En zeker in Amerika een grote partij in de zogenaamde ‘Gig Economy’. In dit stuk + video zie je hoe zij de processen binnen supermarkten proberen te stroomlijnen door een eigen kassa, parkeerplaats, etc. Op zich interessant, maar de vraag die dit stuk bij mij oproept is: hebben supermarkten wel in de gaten dat met dit soort diensten hun bestaansrecht op het spel staat? Immers:
Het contact met de klant gaat via Instacart;
Instacart maakt in het begin nog gebruik van jouw supermarkt omdat A) de klant jouw merk kent en vertrouwt en B) omdat Instacart geen eigen supermarkt wil openen;
Dit een kwestie van tijd is: op een gegeven moment is het vertrouwen in Instacart zo groot dat de bijdrage van het merk van de supermarkt nagenoeg nul is (je hebt immers vertrouwen in merk Instacart en in merk producten). Daarnaast is Instacart nu vrolijk alle data aan het verzamelen en kan op basis daarvan besluiten om in de toekomst een eigen super efficiënte supermarkt op te zetten en de huidige supermarkt buiten spel zetten. Immers: ook al klinkt het verhaal in dit artikel mooi, het blijft een omslachtig proces.
Dit is ook waarom ik Picnic zo’n mooi concept vindt: zij bouwen eigenlijk aan een model waar Instacart heen kan groeien, alleen doen dit op een manier die 10x minder snel schaalbaar is als Instacart. Maar door klein te beginnen, leren ze wel als een malle hoe het spel werkt. En omdat Picnic niet afhankelijk is van een supermarkt zie ik hier ook een kans voor kleine lokale ondernemers die het platform van Picnic gebruiken om hun producten aan de man te brengen. Picnic als een platform en tool voor kleine ondernemers om met een zelfde service level hun producten aan de man te brengen. Zonder grote investeringen en in ruil voor een stukje marge. Goed om eens verder over na te denken…..
“Vergeet Airbnb, Nightswapping is de nieuwe manier om te reizen en reizigers te ontvangen, maar dan zonder geld!” Tussen al het Airbnb geweld een mooi stuk over Nightswapping. En soort van Airbnb, maar dan huisdelen met gesloten portemonnee dmv credits die je op kunt bouwen en uit kunt geven. En wanneer je deze credits niet in geld om kunt zetten, is het voor illegale verhuurders niet interessant om mee te doen.
Nadeel is wel dat je als deelnemer aan Nightswapping zowel aan de vraag als aanbod kant mee moet doen. En dat is weer een drempel. Ik ken de cijfers niet, maar ik vermoed dat het overgrote deel van de Airbnb gebruikers alleen huurt en niet verhuurt.
Interessante analyse van auteur Marlies is dat de verwachtingen van Airbnb gebruikers de laatste jaren is veranderd en de aard van de transactie daarmee ook anders is geworden. Dit gecombineerd met het nieuws dat een van de dromen van SnappCar het ‘keyless’ verhuren is, verwacht ik dat veel deeleconomie initiatieven de komende jaren hun sociale veren zullen verliezen….
Mooi verhaal over de succesvolle zoektocht van platform-coop Loomio, een app waarmee grote groepen samen beslissingen kunnen nemen. Zij gingen op zoek naar groeigeld, zonder de controle over hun organisatie uit handen te geven. Via een omweg kwamen zij uit bij ‘redeemable preference shares’. Voor mij weer een onderwerp om verder in te duiken, binnenkort maar eens een blog schrijven over 5 manieren om je organisatie te laten groeien zonder de controle uit handen te geven. Mocht je tips hebben, geef graag een gil.
Een tijdje geleden las ik dat een van de oprichters van Airbnb wakker ligt van discriminatie op het platform. In dit stuk van Airbnb wordt gemeld wat de stappen zijn. De stappen die worden genomen zijn:
Meer aandacht voor discriminatie in de algemene voorwaarden;
Wanneer je het gevoel hebt dat je wordt geweigerd met discriminatie als grondslag, dan kun je dit melden en Airbnb regelt een vergelijkbaar onderkomen;
Het stimuleren van hosts om de ‘Instant Book’ feature aan te zetten: een host hoeft een aanvraag dan dus niet meer goed te keuren, maar aanvragen worden automatisch goedgekeurd;
De mogelijkheid om een ‘anti-bias’ training te volgen, wat je een vermelding bij jouw profiel oplevert.
De vraag is: gaat dit helpen? Ik vind dat het een goede zaak is om hier aandacht aan te besteden, maar sta nog een beetje sceptisch tegenover de geplande acties. Vooral om punt 3: dit zal discriminatie voorkomen, maar ik vermoed dat hosts die deze optie activeren meer commerciële hosts zijn die toch al een meer zakelijke insteek hebben (handel=handel) en dat het activeren van de Instant Book functie alleen maar conversie verhogend werkt, wat weer goed is voor Airbnb.
“Social media has swallowed the news – threatening the funding of public-interest reporting and ushering in an era when everyone has their own facts. But the consequences go far beyond journalism.” Gewoon een heel interessant stuk om te lezen, om meer bewust te worden van hoe deze processen en vraagstukken in elkaar zitten. Ga er wel even goed voor zitten, het is geen kort stuk.
Op de fiets van Houten naar Utrecht luister ik naar Podcasts. Een mooie manier om in tijd waar je verder niets kunt doen (behalve nadenken en genieten van de omgeving) weer nieuwe inzichten te verwerven. Deze week stuitte ik op een 20-delige serie ‘how to start a startup’. Iedere aflevering wordt door een van de grote namen uit Silicon Valley een onderwerp in de startup scene behandeld: hoe je een goed team bouwt, hoe je de eerste gebruikers krijgt, etc. Super leerzaam en geeft je ook goede inzichten in hoe deze startups denken en te werk gaan. De link in de titel is naar de YouTube video’s, volg deze link voor de podcasts in iTunes.
Foto van de week
Sinds lange tijd weer eens een financiële bijdrage geleverd aan een Kickstarter campagne. Ik merkte dat ik dit na een aantal teleurstellende resultaten de laatste tijd weinig meer deed. Maar dit product was gewoon zo tof en de track record van de project eigenaren zo goed, dat ik het niet kon laten. Met een opbrengst van ruim 6,5 miljoen dollar ook een van de grootste projecten op Kickstarter.
Food4thought: ik had het in het stuk over Nighswapping over de veranderende manier waarom deelnemers in de deeleconomie tegenover een transactie staan: van sympathiek naar zakelijk. Ik merk bij mijzelf dat dit met crowdfunding ook die kant op gaat: waar ik eerst veel investeerde om dingen mogelijk te maken, zie ik dat ik op Kickstarter nu vooral investeer om toffe dingen te krijgen. Voor dingen mogelijk maken ga ik vooral naar de kleinere en vaak ook lokale platforms als Voordekunst.nl.
