In alle discussies over de unicorn platformen vergeten we soms dat de platformeconomie een enorme diversiteit kent en groter is dan alleen die paar grote namen. En er veel platformen zijn die ook op landsniveau binnen hun segment een grote (positieve) impact hebben. Thuisafgehaald.nl is er daar een van.
In dit stuk gaat het over Bijzonder Thuisafgehaald, waarbij “Hobbykoks thuis maaltijden bereiden en deze persoonlijk bezorgen bij hulpbehoevende buurtgenoten: ouderen, zieken, mensen met een beperking.”
Waar bij Thuisafgehaald een kwartje per transactie naar het platform gaat, is de fee bij Bijzonder Thuisafgehaald nul. Inkomsten komen uit bijdragen van gemeenten en fondsen. Interessant vindt ik dat ik vermoed dat bij Thuisafgehaald die invloed van dat kwartje per transactie op de begroting niet leidend is, wat de medewerkers ruimte geeft om met initiatieven als Bijzonder Thuisafgehaald te ontplooien.
Het kwartje maakt het concept ook lastiger schaalbaar. In een interview dat ik had met initiatiefneemster Marieke Hart geeft ze aan dat internationalisering voor hun geen manier is om schaal te vergroten om de kosten beter te kunnen dekken. Het kwartje per maaltijd staat niet in verhouding met de kosten van lanceren in een nieuw land.
Thuisafgehaald is in mijn ogen een van dé voorbeelden die laat zien hoe platformeconomie (je mag ook deeleconomie zeggen) bij kan dragen aan een betere samenleving. En daarmee ook een van dé voorbeelden die de noodzaak laat zien om als overheid na te denken hoe een betere overheid te zijn door samen te werken met platformen.
‘De digitale economie zal veel en snel banen vernietigen. Er komen nieuwe jobs in de plaats, maar de vraag is of mensen die wel willen’, zegt Nobelprijswinnaar Economie Jean Tirole. – interessant interview (je kunt het lezen door je gratis aan te melden) waarin Jean een aantal zaken op een rijtje zet, relativeert en eerlijke antwoorden geeft op de zaken die we nog niet weten.
Deze week sprak ik op het NRC Deeleconomie congres: naar eigen zegge, maar ook nu naar mijn zegge, het eerste strategische deeleconomie congres in Nederland. Een mooie dag met een flinke line-up en een diverse bezoekersgroep. Lees de Twitter feed voor alle bevindingen en gedachten. Het congres liet zien dat we de deeleconomie uit de kinderschoenen is en we nu de écht interessante onderwerpen en vraagstukken aan kunnen gaan snijden. Verbaast was ik overigens wel over het beperkt aantal bezoekers uit de corporate hoek: hoe lang moet het duren voordat hier de urgentie wordt gevoeld?
Deze week zette ik weer 5 interessante reads voor je op een rijtje en voorzag ze van mijn gedachten. De stukken zijn ook individueel te delen door op het ‘share’ tekstje onder de titels te klikken. Fijne week!
In alle discussies over de unicorn platformen vergeten we soms dat de platformeconomie een enorme diversiteit kent en groter is dan alleen die paar grote namen. En er veel platformen zijn die ook op landsniveau binnen hun segment een grote (positieve) impact hebben. Thuisafgehaald.nl is er daar een van.
In dit stuk gaat het over Bijzonder Thuisafgehaald, waarbij “Hobbykoks thuis maaltijden bereiden en deze persoonlijk bezorgen bij hulpbehoevende buurtgenoten: ouderen, zieken, mensen met een beperking.”
Waar bij Thuisafgehaald een kwartje per transactie naar het platform gaat, is de fee bij Bijzonder Thuisafgehaald nul. Inkomsten komen uit bijdragen van gemeenten en fondsen. Interessant vindt ik dat ik vermoed dat bij Thuisafgehaald die invloed van dat kwartje per transactie op de begroting niet leidend is, wat de medewerkers ruimte geeft om met initiatieven als Bijzonder Thuisafgehaald te ontplooien.
Het kwartje maakt het concept ook lastiger schaalbaar. In een interview dat ik had met initiatiefneemster Marieke Hart geeft ze aan dat internationalisering voor hun geen manier is om schaal te vergroten om de kosten beter te kunnen dekken. Het kwartje per maaltijd staat niet in verhouding met de kosten van lanceren in een nieuw land.
Thuisafgehaald is in mijn ogen een van dé voorbeelden die laat zien hoe platformeconomie (je mag ook deeleconomie zeggen) bij kan dragen aan een betere samenleving. En daarmee ook een van dé voorbeelden die de noodzaak laat zien om als overheid na te denken hoe een betere overheid te zijn door samen te werken met platformen.
In de platformeconomie is na deeleconomie de ‘gig economie’ de grote ‘next big thing’. Met de potentie van de gig economie verbaast het mij overigens enorm dat hier vanuit overheid en wetenschap nog zo weinig aandacht aan wordt geschonken.
Dit stuk pakt de Tegenlicht strategie: je bespreekt grote vraagstukken (werkgeluk, inwisselbaarheid, etc.) en pakt een concreet voorbeeld om het onderwerp een gezicht geven. Een begrijpelijke keuze, maar ook eentje met beperkingen. Het verhaal van hoofdpersoon Jan (hij wil niet met zijn achternaam in de krant, maar geeft wel zijn beroep naast Uber X en leeftijd prijs, waardoor Uber zo kan achterhalen wie Jan is) is vrij positief, maar hij heeft dan ook nog een andere baan, waardoor de effecten van het werken voor een app worden afgevlakt. Het enige negatieve punt wat hij kan bedenken is dat hij nooit contact heeft met zijn mede chauffeurs. Interessant is in het bijgevoegde YouTube filmpje van Uber de hoofdpersoon zegt dat ‘zijn mede chauffeurs meer dan vrienden zijn geworden en altijd voor hem klaar staan’.
Aangestuurd door een app “Volgens onderzoek van de Amerikaanse universiteit Carnegie Mellon naar chauffeurs van Uber en van concurrent Lyft, zijn chauffeurs grotendeels tevreden over dit soort ‘algoritmisch management’ omdat het wordt ervaren als objectief en eerlijk. „Maar er ontstaan problemen als het algoritme iets opdraagt dat onredelijk is, bijvoorbeeld een heel kort ritje, of het oppikken van een passagier heel ver weg”, schrijft onderzoeker Min Kyung Lee” Wat ik zelf in de gebruikersgroepen veel terug zie komen is dat het misschien wel fijn is om een algoritme als baas te hebben (zie ook het stuk ‘MIT scientists say people would rather take orders from a robot than their boss’), maar dat wanneer je puur door een algoritme wordt aangestuurd én beoordeeld er geen ruimte meer is voor nuance, flexibiliteit én dat fouten bijna altijd bij de worker worden neergelegd. In een lopende band omgeving zal het naar mijn mening dus vaker goed werken om een algoritme als baas te hebben: het gaat immers om een gecontroleerde omgeving en in veel gevallen een individu versus een machine die een repeterende handeling doet. Maar wanneer het van bijvoorbeeld individuele klant versus schoonmaker gaat, dan komen er veel en veel meer variabelen bij kijken. De klant is geen ervaren facility manager en heeft geen goed inzicht in wat goed, redelijk en kwaliteit is. Waardoor er altijd ruimte moet zijn voor nuance: als worker heb je geen niet alle factoren onder controle. Verre van.
Conclusie Hoe groter en dominanter een platform wordt, hoe groter bepaalde problemen, zoals inwisselbaarheid, ook worden. Belangrijke noot bij dit stuk is wel dat je je moet beseffen dat het soort platformen (Uber, Helpling, Deliveroo) waar we nu over praten makkelijk inwisselbare arbeid faciliteren. Ik heb een tijd geleden een onderzoekje gedaan naar dit soort platformen en hierbij ontdekte ik dat je arbeid platformen kunt opsplitsen in 2 soorten platformen:
Platformen die makkelijk aan te leren en door nagenoeg iedereen uit te voeren arbeid faciliteren (schoonmaak, chauffeur, bezorger). Deze platformen richten zich voornamelijk op de klant kant en houden de worker kant flink onder controle: weinig data vrijgeven, strak aansturen, snel en eenvoudig afstraffen, etc. Dit zorgt er voor dat zij het platform nodig blijven hebben om überhaupt werk te hebben: de workers bouwen zelf geen eigen reputatie en klantenbestand op en blijven afhanjelijk;
Platformen die skilled professionals faciliteren. Oftewel: professionals die een specifieke skill hebben, hier veelal ook al klanten voor hebben en het platform puur gebruiken als middel om extra werk (vaak de verloren uurtjes) te krijgen. Hier zie je dat de platformen de workers faciliteren om een betere professional te zijn: een eigen profielpagina met referenties.
Grofweg zie je hier ook in het verdienmodel van het platform een verschil: marge op transactie versus abonnement of advertentie modellen. Enerzijds omdat de platformen weten dat ze groep 2 nooit alles via het platform kunnen laten doen, maar ook omdat het type werkzaamheden zo divers en per casus verschillend te zijn, dat ze niet makkelijk zijn te standaardiseren. Waar een rit van A naar B de variabelen tijd en afstand genoeg zijn om automatisch tot een prijs te komen heb je voor een verbouwing een intensief traject voordat je tot een prijs komt.
“Op 1 en 2 december vindt in Pakhuis de Zwijger te Amsterdam MoneyLab plaats, een internationaal congres dat alternatieven onderzoekt voor ons huidige financieel-economische stelsel. In de aanloop naar het congres publiceert Follow the Money elke week een artikel van iemand die op MoneyLab zal spreken. Deze week gaat Trebor Scholz in op de vraag hoe we de technologie van bedrijven als Uber kunnen inzetten om tot eerlijker welvaartsverdeling te komen.” – interessant stuk weer van Trebor over platform coöperaties. Over twee weken vlieg ik naar New York om een congres over dit onderwerp te bezoeken dat ook door hem is georganiseerd.
In de UK heeft de rechter bepaald dat Uber chauffeurs gewoon werknemers zijn, met de nodige gevolgen vandien. Uiteraard is hier het laatste woord nog niet over gezegd, maar het is interessant dat ook nu in Europa dit soort uitspraken door rechters worden gedaan. Besef je wel dat dit geen puur platform gerelateerde discussie is: dit is een discussie over de steeds flexibeler wordende arbeidsmarkt en het feit dat de huidige wetgeving hier niet op is ingesteld.
‘De digitale economie zal veel en snel banen vernietigen. Er komen nieuwe jobs in de plaats, maar de vraag is of mensen die wel willen’, zegt Nobelprijswinnaar Economie Jean Tirole. – interessant interview (je kunt het lezen door je gratis aan te melden) waarin Jean een aantal zaken op een rijtje zet, relativeert en eerlijke antwoorden geeft op de zaken die we nog niet weten.
Foto van de week
Mooie Fokke&Sukke strip tijdens het NRC Live Deeleconomie event.
“De vliegticketdienst Google Flights gaat proberen te voorspellen of tickets goedkoper worden, als iemand ze probeert te kopen.” Dit bericht laat zien dat de luchtvaart een hoop meer uitdagingen heeft dan men nu misschien denkt. Google heeft de data om de algoritmen van de airliners te doorgronden. Dan heb je dus een probleem. Of een aanleiding om dat systeem eens op de schop te gooien 😉
De voorspellingen zijn dat het aantal vluchten de komende jaren zal verdubbelen, maar de vraag is wel voor de airliners: hoe behoud je je unieke karakter zo, dat klanten ondanks prijs voor jou zullen blijven kiezen. Vanuit eigen ervaring vermoed ik dat dit voornamelijk verschil zal maken op de lange afstanden. Voor korte afstanden maakt het mij echt geen bal uit waar ik mee vlieg en ga ik puur op prijs (en betrouwbaarheid). Natuurlijk heb ik voorkeur voor de vriendelijkheid van KLM, maar als EasyJet voor 30euro minder vliegt, dan weet ik het wel…..
Dat de zelfrijdende auto voornamelijk een deelauto zal worden, daar zijn velen het over eens. En velen overigens ook over oneens 😉 Deze week dook bij Tesla een interessante en discutabele passage in de algemene voorwaarden op:
“Please note that using a self-driving Tesla for car sharing and ride hailing for friends and family is fine, but doing so for revenue purposes will only be permissible on the Tesla Network, details of which will be released next year,”
Oftewel: met vrienden en familie delen is prima, maar denk er maar niet aan om deze auto te delen via Uber of Lyft achtige netwerken. De tweet leverde veel verbaasde reacties op, zoals deze van IamB&B oprichter Dirk Minnebo: “Is toch vreemd dat een autobouwer zegt waar je je auto voor mag gebruiken? Next up: een bakker die zegt dat je geen pindakaas op brood mag?”
Een paar gedachten wanneer je deze passage in gedachten houdt:
de passage gaat uit van individueel bezit van een zelfrijdende auto, dit terwijl velen eerder van een scenario waarin grote bedrijven de auto’s bezitten en als ‘mobility as demand’ aanbieden aan haar gebruikers. Ik denk eerder dat het een mix zal worden van zowel individueel bezit (omdat je echt iets voor jezelf wilt en het kunt betalen of als investering: een auto kopen die voor jou geld gaat verdienen), publiek bezig (zelfrijdende bussen) en bezit door organisaties (dit kunnen autobouwers zijn of de Ubers van deze wereld). In deze discussie vergeten velen volgens mij nog wel dat praktisch gezien een zelfrijdende auto 24/7 kan worden benut, maar in de praktijk ook tussen ritjes moet worden gecontroleerd (interne camera’s en sensoren?) en schoongemaakt (intern robotje?).
het is natuurlijk slim om een premium Tesla ride sharing brand neer te zetten. Op lange termijn haalbaar, maar op korte termijn niet als ‘mobility as a service’, aangezien je daarvoor overal waar je opereert een enorme berg Tesla’s op de web moet hebben om te kunnen voorzien aan de ‘on demand’ mobiliteitsbehoefte.
het kan zo zijn dat Tesla een eigen netwerk op zet, maar dat er weer overkoepelende apps zijn waarmee je in één app (zelfrijdende) auto’s van alle aanbieders kunt boeken. Een soort van Booking.com voor mobiliteit.
(wederom) Goed stuk van Sander Duivestein over de impact van technologie op organisaties. Waarbij ook het begrip organisatie zoals e dat nu kennen ter discussie wordt gesteld. Van ‘geëmancipeerde auto’s die op eigen houtje zaken doen’ tot ‘‘autonomous’-capaciteiten van technologie die het organisatielandschap radicaal op de schop nemen.’ Lezen dus.
“Turn any idle asset into a productive piece of capital. All you have to do is set a price, and the robots will take care of the rest. What could possibly go wrong?” Interessant stuk waar onder andere over de impact van blockchain op de deeleconomie wordt gesproken. Ga ik verder geen woorden aan vuil maken: lezen die handel 😉
De relatie tussen Airbnb en de staat New York staat op scherp: een nieuwe wetsvoorstel ligt op het bureau van de gouverneur om het aanbieden van een volledig huis of appartement op Airbnb te verbieden op straffe van forse geldboetes. Airbnb heeft intussen een charme offensief ingezet, waarbij het haar gebruikers mobiliseert om via mail en sms protest aan te bieden. Ook is Airbnb met een tegenvoorstel gekomen,meldt het NRC:
“De belangrijkste nieuwe regels die Airbnb voorstelt, zijn een online registratie van iedere ‘host’ in de staat New York en een verbod om per 1 november meer dan één woning in de stad aan te bieden op de site.”
Dus wat De Telegraaf als ‘buigen’ omschrijft valt in mijn beleving wel mee. Of tegen.
Al met al dus nog niet wat de overheden zo graag willen: inzicht in de data. De oplossing van Airbnb is sympathiek, maar natuurlijk verre van waterdicht. Waterdicht wordt het wanneer alleen de eigenaar van het object zich kan registeren als host (inclusief ID check) en het huis of appartement waar hij of zij volgens het kadaster eigenaar is op het platform kan zetten. Gebeurt dit niet, dan is het eenvoudig om via ‘stromannen’ het beleid te omzeilen. Daarnaast blijft het probleem dat de lokale overheid Airbnb op haar blauwe ogen moet geloven dat het haar werk doet, net als met het afdragen van toeristenbelasting. Tenzij er een digitale koppeling tussen de geregistreerde host en het reserveringssysteem van Airbnb wordt gemaakt, gecontroleerd door een onafhankelijke instantie.
Ik spreek veel mensen die niet snappen waarom Airbnb zo moeilijk doet. Bij mij begint het te dagen: wanneer Airbnb écht buigt voor de druk van bijvoorbeeld de staat New York, dan schept het hiermee een precendent voor álle steden in de wereld. De afspraken met Nw York worden dé minimale inzet van iedere stad in iedere discussie met Airbnb. En als men weet dat dreiging tot verbieden en boetes leidt tot onderhandelingsruimte, dan is het hek van de dam….. En het exponentieel schaalbare model iets minder schaalbaar (maar wel duurzaam). Ik wacht af…..
Wanneer de kreet ‘bij de loodgieter lekt thuis de kraan’ over tafel gaat dan kijken we meestal naar een ander, in plaats van onszelf. Deze week ontdekte ik, mede door een goed gesprek met Wavemaker co-auteur Hans, dat ik erg goed ben in het delen van kennis, maar wanneer iemand wilt weten waar ik uniek in ben en waar ik hem of haar mee kan helpen, dan is dat een stuk lastiger te vinden. Dus heb ik mijn persoonlijke website op de schop genomen om ook mijn eigen profilering helder op de kaart te zetten. Hij is nog under construction, maar feedback is welkom!
De relatie tussen Airbnb en de staat New York staat op scherp: een nieuwe wetsvoorstel ligt op het bureau van de gouverneur om het aanbieden van een volledig huis of appartement op Airbnb te verbieden op straffe van forse geldboetes. Airbnb heeft intussen een charme offensief ingezet, waarbij het haar gebruikers mobiliseert om via mail en sms protest aan te bieden. Ook is Airbnb met een tegenvoorstel gekomen, meldt het NRC:
“De belangrijkste nieuwe regels die Airbnb voorstelt, zijn een online registratie van iedere ‘host’ in de staat New York en een verbod om per 1 november meer dan één woning in de stad aan te bieden op de site.”
Dus wat De Telegraaf als ‘buigen’ omschrijft valt in mijn beleving wel mee. Of tegen.
Al met al dus nog niet wat de overheden zo graag willen: inzicht in de data. De oplossing van Airbnb is sympathiek, maar natuurlijk verre van waterdicht. Waterdicht wordt het wanneer alleen de eigenaar van het object zich kan registeren als host (inclusief ID check) en het huis of appartement waar hij of zij volgens het kadaster eigenaar is op het platform kan zetten. Gebeurt dit niet, dan is het eenvoudig om via ‘stromannen’ het beleid te omzeilen. Daarnaast blijft het probleem dat de lokale overheid Airbnb op haar blauwe ogen moet geloven dat het haar werk doet, net als met het afdragen van toeristenbelasting. Tenzij er een digitale koppeling tussen de geregistreerde host en het reserveringssysteem van Airbnb wordt gemaakt, gecontroleerd door een onafhankelijke instantie.
Ik spreek veel mensen die niet snappen waarom Airbnb zo moeilijk doet. Bij mij begint het te dagen: wanneer Airbnb écht buigt voor de druk van bijvoorbeeld de staat New York, dan schept het hiermee een precendent voor álle steden in de wereld. De afspraken met Nw York worden dé minimale inzet van iedere stad in iedere discussie met Airbnb. En als men weet dat dreiging tot verbieden en boetes leidt tot onderhandelingsruimte, dan is het hek van de dam….. En het exponentieel schaalbare model iets minder schaalbaar (maar wel duurzaam). Ik wacht af…..
“Turn any idle asset into a productive piece of capital. All you have to do is set a price, and the robots will take care of the rest. What could possibly go wrong?” Interessant stuk waar onder andere over de impact van blockchain op de deeleconomie wordt gesproken. Ga ik verder geen woorden aan vuil maken: lezen die handel 😉
(wederom) Goed stuk van Sander Duivestein over de impact van technologie op organisaties. Waarbij ook het begrip organisatie zoals e dat nu kennen ter discussie wordt gesteld. Van ‘geëmancipeerde auto’s die op eigen houtje zaken doen’ tot ‘‘autonomous’-capaciteiten van technologie die het organisatielandschap radicaal op de schop nemen.’ Lezen dus.
Dat de zelfrijdende auto voornamelijk een deelauto zal worden, daar zijn velen het over eens. En velen overigens ook over oneens 😉 Deze week dook bij Tesla een interessante en discutabele passage in de algemene voorwaarden op:
“Please note that using a self-driving Tesla for car sharing and ride hailing for friends and family is fine, but doing so for revenue purposes will only be permissible on the Tesla Network, details of which will be released next year,”
Oftewel: met vrienden en familie delen is prima, maar denk er maar niet aan om deze auto te delen via Uber of Lyft achtige netwerken. De tweet leverde veel verbaasde reacties op, zoals deze van IamB&B oprichter Dirk Minnebo: “Is toch vreemd dat een autobouwer zegt waar je je auto voor mag gebruiken? Next up: een bakker die zegt dat je geen pindakaas op brood mag?”
Een paar gedachten wanneer je deze passage in gedachten houdt:
de passage gaat uit van individueel bezit van een zelfrijdende auto, dit terwijl velen eerder van een scenario waarin grote bedrijven de auto’s bezitten en als ‘mobility as demand’ aanbieden aan haar gebruikers. Ik denk eerder dat het een mix zal worden van zowel individueel bezit (omdat je echt iets voor jezelf wilt en het kunt betalen of als investering: een auto kopen die voor jou geld gaat verdienen), publiek bezig (zelfrijdende bussen) en bezit door organisaties (dit kunnen autobouwers zijn of de Ubers van deze wereld). In deze discussie vergeten velen volgens mij nog wel dat praktisch gezien een zelfrijdende auto 24/7 kan worden benut, maar in de praktijk ook tussen ritjes moet worden gecontroleerd (interne camera’s en sensoren?) en schoongemaakt (intern robotje?).
het is natuurlijk slim om een premium Tesla ride sharing brand neer te zetten. Op lange termijn haalbaar, maar op korte termijn niet als ‘mobility as a service’, aangezien je daarvoor overal waar je opereert een enorme berg Tesla’s op de web moet hebben om te kunnen voorzien aan de ‘on demand’ mobiliteitsbehoefte.
het kan zo zijn dat Tesla een eigen netwerk op zet, maar dat er weer overkoepelende apps zijn waarmee je in één app (zelfrijdende) auto’s van alle aanbieders kunt boeken. Een soort van Booking.com voor mobiliteit.
“De vliegticketdienst Google Flights gaat proberen te voorspellen of tickets goedkoper worden, als iemand ze probeert te kopen.” Dit bericht laat zien dat de luchtvaart een hoop meer uitdagingen heeft dan men nu misschien denkt. Google heeft de data om de algoritmen van de airliners te doorgronden. Dan heb je dus een probleem. Of een aanleiding om dat systeem eens op de schop te gooien 😉
De voorspellingen zijn dat het aantal vluchten de komende jaren zal verdubbelen, maar de vraag is wel voor de airliners: hoe behoud je je unieke karakter zo, dat klanten ondanks prijs voor jou zullen blijven kiezen. Vanuit eigen ervaring vermoed ik dat dit voornamelijk verschil zal maken op de lange afstanden. Voor korte afstanden maakt het mij echt geen bal uit waar ik mee vlieg en ga ik puur op prijs (en betrouwbaarheid). Natuurlijk heb ik voorkeur voor de vriendelijkheid van KLM, maar als EasyJet voor 30euro minde vliegt, dan weet ik het wel…..
Afgelopen vrijdag werd ik als deeleconomie / platform expert geïnterviewd door RTLZ over het businessmodel van Airbnb in verband met de situatie van Airbnb in New York. Check hier het fragment en lees ook nog een keer mijn analyse in het tweede artikel van deze nieuwsbrief.
In de (digitale) transitie waar we ons nu in bevinden, is het van belang om verder te kijken dan onze huidige neuzen lang zijn. Hoe kun je dit beter doen dan in gesprek te gaan met een economiefilosoof. Niet van achter een bureau op mijn kantoor, maar al varende op de laatste zomerdag met een Greenjoy ‘deelboot’ door de Utrechtse grachten.
In deze video en podcast (hij duurt een uur) spreek ik met Rogier de Langhe, economiefilosoof aan de Universiteit van Gent. We gaan in gesprek over de transitie naar een digitaal tijdperk, negatieve externaliteiten, de onderstroom van kleine initiatieven die worden overschaduwd door Uber en Airbnb en de verschillen in de discussies en de toon hiervan tussen België en Nederland,
Ook spreken we over zijn rol als economiefilosoof en ontdekken we dat ‘normale’ economen alles eigenlijk veel te plat willen slaan (zei ik nu bijna dat ze lui zijn?). De economie is meer dan de variabelen die we nu meten. In dat kader ook interessant om het artikel ‘The economy is more a messy, fractal living thing than a machine‘ te lezen die in de nieuwsbrief van Wouter van Noort voorbij kwam.
n.b. de video is ook in 360 graden te bekijken via deze link, dus zet je VR bril op en vaar met ons mee op de Utrechtse grachten!
Foto van de week
Office with a view…. Het voordeel van een kantoor met een mooi uitzicht.
Airbnb heeft aangegeven de strijd tegen discriminatie op het platform aan te gaan. Ineen eerdere nieuwsbrief ging ik hier al uitgebreid op in. Afgelopen week in het Parool: “Airbnb heeft het profiel van een verhuurster uit Amsterdam verwijderd nadat ze weigerde huurders uit Israël te ontvangen.”. Hoewel ik tegen discriminatie ben en weet dat hotels niet (of zelden) discrimineren wanneer iemand een boeking wilt doen, denk ik toch dat het goed is om de discussie open te houden. Uiteindelijk laat je mensen bij jou in huis en wat als je faliekant tegen de overtuiging van de potentiële gast bent; is het dan niet je goed recht om deze gast niet te accepteren? Ik weet: het is en blijft een lastige discussie, maar niet eentje die we uit de weg moeten gaan….
