Goed stuk (PDF) van het ING Economisch Bureau over hotels en de deeleconomie. In dit stuk gaan ze in op de nieuwe mogelijkheden binnen het businessmodel van hotels. Met een keuzemenu ‘hoe te reageren op de deeleconomie’, ‘aansluiten bij eigen positionering en strategie’, ‘visie op vraag en aanbod’, ‘vatbaarheid van hotels’ en ‘hoe te anticiperen op de deeleconomie’.
Crowdfunding onschuld voorbij | De Telegraaf
“Crowdfunding is de fase van de onschuld voorbij. De bedragen nemen toe, toezicht ontbreekt en steeds meer experts waarschuwen voor een nieuw beleggingsschandaal als waakhond AFM niet harder optreedt.” Interessant stuk met wat leerzame haken en ogen rondom (lening) crowdfunding. Hoofdpersoon in het stuk is Lex van Teeffelen, lector en onderzoeker aan de Hogeschool Utrecht. Als je van kritische publicaties rondom crowdfunding houdt, dan is het aan te raden Lex op Linkedin te volgen. Hij investeert zelf veel in crowdfunding en aan de hand van zijn investeringen deelt hij zijn praktijk ervaringen, zoals dit stuk over een propositie op Geldvoorelkaar.
Sommige punten in dit stuk zijn overigens al bijna achterhaald, aangezien de branchevereniging al goed bezig is om standaarden af te spreken wbt communicatie over risico en defaults. Al zou het geen slechte zaak zijn wanneer de AFM dit als eis over zou nemen, om zo deze eis voor alle platformen (niet iedereen is lid van de branchevereniging) neer te leggen en ook wat extra druk op de ketel te kunnen zetten.
Uber wil stempel ’transportbedrijf’ omzetten in ‘digitale dienst’ om regels | NU.nl
Naast de discussie of ‘gig economy’ platformen als Uber wel of geen werkgever zijn, wordt er ook veel gesproken over de classificatie van platformen. Is een platform een ’tech bedrijf’ die puur vraag en aanbod met elkaar in contact brengt, of is er meer? In dit stuk: “Taxidienst Uber hoopt in de Europese Unie de classificatie van ‘digitale dienst’ te krijgen. Daarmee zou de onderneming strenge regelgeving voor reguliere transportbedrijven kunnen omzeilen.”
In mijn ogen is de uitkomst helder: hoewel een bedrijf als Uber zonder technologie niets voorstelt, kun je niet spreken van een open platform die vraag en aanbod van ritjes bij elkaar brengt. Een paar punten:
- Uber werft actief chauffeurs en klanten voor hun dienst, dit is geen organisch proces;
- Uber bouwt aan een sterk merk waar mensen in vertrouwen. Mensen kiezen voor Uber vanwege Uber, niet vanwege de individuele chauffeurs;
- Er is geen transparantie in de vraag en het aanbod: het algoritme maakt de match en je hebt geen mogelijkheid om hier vanaf te wijken, je kunt geen voorkeuren aangeven en als chauffeur bouw je ook geen klantenkring op;
Koen Frenken reageerde op dit stuk: “In december 2014 bepaalde de Nederlandse rechter overigens dat het een transportbedrijf is, omdat Uber per uitgevoerde rit zijn geld verdient” en verwees naar het stuk ‘Uber in landmark court battle on Tuesday to escape strict rules‘ van Reuters. Ik vermoed dat het vraagstuk wel of geen werkgever en wel of geen taxibedrijf de komende jaren nog vele malen ter discussie zal worden gesteld. Vanuit de business gezien logisch: aangezien beide vraagstukken het exponentiële groeimodel van platformen in gevaar brengt. Met een reden.
In Brussels, Online Food Couriers Launch Their Own Platform Co-op | Platform Cooperativism
Mooie platform cooperativism case. Toen het oorspronkelijke Belgische ‘Take Eat Easy’ (een variant op Deliveroo) failliet ging, besloten 50 bezorgers in Brussel het heft in eigen handen te nemen en startte zij hun eigen coöperatie waarin zij hun activiteiten voortzetten. Heel interessant vond ik deze passage:
“They sent a proposal to enter the CoopCity incubator for social entrepreneurs, a new program funded by the Region of Brussels and the European Union. The CoopCity incubator for social entrepreneurs is a first in Belgium; it’s an 8 month-long program, led by professional coaches from the best business schools and co-ops in the city.”
Hotels en de deeleconomie | Uber geen transportbedrijf? | Crowdfunding de onschuld voorbij
Na twee weken expeditie in New York en Lissabon was deze week even ‘pas op de plaats’ maken. En een gastcollege geven bij Windesheim in Zwolle. Hoewel gastcolleges de rekening niet betalen (mijn bank accepteert nog steeds geen flessen wijn bij het aflossen van de hypotheek), is het altijd leuk om te doen en mooi om de reacties en gedachten van studenten te horen. Komende week ga ik 2 dagen naar Southampton voor een gastcollege. En dat is dan (vermoedelijk) ook gelijk de laatste buitenland expeditie van 2016.
Platform economie top 5
Hotels en de deeleconomie | ING
Goed stuk (PDF) van het ING Economisch Bureau over hotels en de deeleconomie. In dit stuk gaan ze in op de nieuwe mogelijkheden binnen het businessmodel van hotels. Met een keuzemenu ‘hoe te reageren op de deeleconomie’, ‘aansluiten bij eigen positionering en strategie’, ‘visie op vraag en aanbod’, ‘vatbaarheid van hotels’ en ‘hoe te anticiperen op de deeleconomie’.
In Brussels, Online Food Couriers Launch Their Own Platform Co-op | Platform Cooperativism
Mooie platform cooperativism case. Toen het oorspronkelijke Belgische ‘Take Eat Easy’ (een variant op Deliveroo) failliet ging, besloten 50 bezorgers in Brussel het heft in eigen handen te nemen en startte zij hun eigen coöperatie waarin zij hun activiteiten voortzetten. Heel interessant vond ik deze passage:
“They sent a proposal to enter the CoopCity incubator for social entrepreneurs, a new program funded by the Region of Brussels and the European Union. The CoopCity incubator for social entrepreneurs is a first in Belgium; it’s an 8 month-long program, led by professional coaches from the best business schools and co-ops in the city.”
Binnenkort maar eens verder in verdiepen….
Uber wil stempel ’transportbedrijf’ omzetten in ‘digitale dienst’ om regels | NU.nl
Naast de discussie of ‘gig economy’ platformen als Uber wel of geen werkgever zijn, wordt er ook veel gesproken over de classificatie van platformen. Is een platform een ’tech bedrijf’ die puur vraag en aanbod met elkaar in contact brengt, of is er meer? In dit stuk: “Taxidienst Uber hoopt in de Europese Unie de classificatie van ‘digitale dienst’ te krijgen. Daarmee zou de onderneming strenge regelgeving voor reguliere transportbedrijven kunnen omzeilen.”
In mijn ogen is de uitkomst helder: hoewel een bedrijf als Uber zonder technologie niets voorstelt, kun je niet spreken van een open platform die vraag en aanbod van ritjes bij elkaar brengt. Een paar punten:
- Uber werft actief chauffeurs en klanten voor hun dienst, dit is geen organisch proces;
- Uber bouwt aan een sterk merk waar mensen in vertrouwen. Mensen kiezen voor Uber vanwege Uber, niet vanwege de individuele chauffeurs;
- Er is geen transparantie in de vraag en het aanbod: het algoritme maakt de match en je hebt geen mogelijkheid om hier vanaf te wijken, je kunt geen voorkeuren aangeven en als chauffeur bouw je ook geen klantenkring op;
Koen Frenken reageerde op dit stuk: “In december 2014 bepaalde de Nederlandse rechter overigens dat het een transportbedrijf is, omdat Uber per uitgevoerde rit zijn geld verdient” en verwees naar het stuk ‘Uber in landmark court battle on Tuesday to escape strict rules‘ van Reuters. Ik vermoed dat het vraagstuk wel of geen werkgever en wel of geen taxibedrijf de komende jaren nog vele malen ter discussie zal worden gesteld. Vanuit de business gezien logisch: aangezien beide vraagstukken het exponentiële groeimodel van platformen in gevaar brengt. Met een reden.
Crowdfunding onschuld voorbij | De Telegraaf
“Crowdfunding is de fase van de onschuld voorbij. De bedragen nemen toe, toezicht ontbreekt en steeds meer experts waarschuwen voor een nieuw beleggingsschandaal als waakhond AFM niet harder optreedt.” Interessant stuk met wat leerzame haken en ogen rondom (lening) crowdfunding. Hoofdpersoon in het stuk is Lex van Teeffelen, lector en onderzoeker aan de Hogeschool Utrecht. Als je van kritische publicaties rondom crowdfunding houdt, dan is het aan te raden Lex op Linkedin te volgen. Hij investeert zelf veel in crowdfunding en aan de hand van zijn investeringen deelt hij zijn praktijk ervaringen, zoals dit stuk over een propositie op Geldvoorelkaar.
Sommige punten in dit stuk zijn overigens al bijna achterhaald, aangezien de branchevereniging al goed bezig is om standaarden af te spreken wbt communicatie over risico en defaults. Al zou het geen slechte zaak zijn wanneer de AFM dit als eis over zou nemen, om zo deze eis voor alle platformen (niet iedereen is lid van de branchevereniging) neer te leggen en ook wat extra druk op de ketel te kunnen zetten.
Uber Wants To Make Drivers’ Jobs Easier With ‘Compliments’ | WIRED
Tot nu toe was het de enige communicatie met de chauffeur ná een Uber ritje gebaseerd op de raring van 1 tot 5 sterren en eventueel een opmerking in een apart veld. Deze week maakte Uber bekend met een proef te starten dat klanten chauffeurs achteraf ook kunnen bedanken met meer uitgebreide feedback (‘compliments’) en badges. Wired zei hier dit over: “It starts with a simple way to say thanks for a job well done. It could end with a complete shift in how riders and drivers interact.”
Of dit nu écht voor een shift gaat zorgen waar Wired het over heeft…. ik betwijfel het. In de Uber chauffeur groepen waar ik lid van ben was het algemene sentiment niet bepaald positief en had men liever gezien dat Uber een fooi knop in de app had toegevoegd.
Even los van de vraag of de chauffeurs hier op zitten te wachten, vraag ik mij ook af of de klanten hier op zitten te wachten. De drempel om sterren te geven is laag, een badge misschien ook (al moet je daar wel de toegevoegde waarde van zien) en een uitgebreidere tekst is een stap te ver. Ik word zelf de laatste maanden een beetje moe dat voor iedere dienst die ik afneem en iedere bestelling die ik doe, ik een mailtje ontvang met de vraag om mijn mening te delen. Ik kan mij voorstellen dat wanneer je regelmatig een Uber neemt je ook echt geen zin hebt om iedere keer een reactie (of compliment) te geven, behalve wanneer de service extreem goed of slecht was. Voor je het weet moeten we ook de kassière bij de supermarkt, de pakketbezorger en de treinconducteur per keer uitgebreid beoordelen…..
Foto van de week
De laatste tijd lever ik steeds vaker korte bijdragen in boeken van anderen. Super leuk om te doen, omdat het mij meestal dwingt om naar vraagstukken of branches te kijken waar ik zelf niet zo snel op zou komen.
Deliveroo riders seek to unionise and gain workers’ rights – BBC News
“Couriers working for food delivery service Deliveroo take legal steps to gain workers’ rights.” Weer een voorbeeld van workers die voor platformen diensten leveren opkomen voor hun rechten. “If Deliveroo and Uber want to bring forward these new technological platforms, then they have to ask themselves is their business model sustainable if they have to exploit their workers to be able to make themselves viable.”
Tijdens het congres in New York nog veel van dit soort voorbeelden gezien. Maar ook voorbeelden van hoe het wél kan. Zo was er een presentatie van Green Taxi: een taxi coöperatie met 600 leden die samen hebben geïnvesteerd in een app en een marktaandeel hebben van 37%. Zonder gebruik te hebben gemaakt van externe financiering. Dat meer mensen dit bijzonder vinden blijkt uit het feit dat mijn tweet hier over 33 retweets en 41 likes kreeg 😉
Rabobank gaat samenwerken met Kapitaal Op Maat – Kapitaal Op Maat
Banken weten steeds meer de weg naar crowdfunding platformen te vinden. Knab biedt intussen zelf crowdfunding diensten aan (op de infrastructuur van Collin Crowdfund) en ook Rabobank heeft al de nodige crowdfunding experimenten op haar naam staan. Afgelopen week werd bekend gemaakt dat Rabobank gaat samenwerken met Kapitaal op Maat: zij gaan leningvragers actief doorverwijzen. En er is een mogelijkheid tot gestapeld financieren, waarbij de bank een deel financiert (zeg: 70%) en de crowd de rest (30%). Dit laatste is in mijn ogen het meest interessant. Mits de bank en de crowd onder dezelfde voorwaarden financieren en zij aan zij staan wanneer het mis gaat.
Op Twitter kwam een reactie van Frans van der Reep, die wees op zijn blog uit 2011 waarin hij al verwees naar deze optie. Hij heeft hier een goed punt, al stond in die tijd crowdfunding nog écht in de kinderschoenen (zeker lening crowdfunding) en ik snap dan ook wel dat je als bank toen nog niet je naam wilde verbinden aan deze manier van financieren.
Om eerlijk te zijn weet ik ook niet of dat nu wel al het juiste moment is. Ja, de branche is goed bezig om volwassen te worden, maar wanneer ik in het stuk van Kapitaal op Maat het volgende zie dan krijg ik wel kriebels:
- Laat je geld renderen met rentes van 5,5 tot 9,5% per jaar.
- Sinds de oprichting hebben via kapitaalopmaat.nl al 171 ondernemers een financiering (vanaf 25k) gerealiseerd met een gemiddeld leningbedrag van € 90.000,- en rentevergoeding van 7,25%.
Waarom kriebels? Omdat in dit bericht (en ja: het is een persbericht en die zijn altijd positief) niets wordt gezegd over het risico en het werkelijke rendement. Uit niet representatieve onderzoeken (er is nog te weinig data) bleek al eerder dat het werkelijke rendement in veel gevallen op ongeveer de helft ligt.
Risico’s van crowdfunding door investeerders mogelijk onderschat | AFM
Interessante uitkomsten van een onderzoek van de AFM van de risico’s en beleving hiervan bij investeerders:
“De AFM komt op basis van de eerste uitkomsten tot de voorlopige bevinding dat een deel van de investeerders de risico’s van crowdfunding onderschat. Een groep investeerders schat de kans op mislukking van een project in op minder dan 2,5%. Dat lijkt, op basis van de huidige kennis, geen realistische inschatting. Daarnaast acht ongeveer 40% van de respondenten de risico’s van crowdfunding lager dan die van beleggingsfondsen én aandelen.”
De platformen zijn intussen ook goed bezig om zelf aan transparantie en goede communicatie te werken. Dat snap ik: zij kunnen dit beter proactief doen, dan dat de AFM reactief met maatregelen komt die in de meeste gevallen minder uitpakken voor de platformen.
Bij VGZ gaat patiënt voortaan oordelen wat goede zorg is – NRC
Het artikel begint veelbelovend: “VGZ schrijft geschiedenis. Het oordeel van de patiënt wordt voortaan leidend bij het bepalen van de kwaliteit van de zorg.” Wat blijkt: VGZ gaat de mening van de patient meenemen in de totaal beoordeling van de zorg en is hiervoor een samenwerking met het onafhankelijke ‘Zorgkaart Nederland’ gestart. Hier worden zowel instellingen als individuele specialisten beoordeeld. Ik vind het goed dat zoiets gebeurd, zolang het wel goed gebeurd. En daarbij heb ik mijn twijfels. In mijn beleving geeft zo’n systeem alleen een goed beeld wanneer:
- Het beoordelingsproces standaard in de ontslag procedure van een patient wordt meegenomen: anders heb je kans dat alleen hele positieve of hele negatieve ervaringen worden gedeeld, wat geen goed beeld geeft van de werkelijkheid;
- Er een eigen anonieme chat tool is waarbij ziekenhuizen of specialisten in kunnen gaan op de feedback, zonder dat de patient angst heeft om zijn identiteit blood te geven wanneer hij/zij dit niet wil. Uiteindelijk moeten instellingen en specialisten iets met de feedback kunnen doen, wat vaak om verdieping vraagt;
- Patiënten de mogelijkheid hebben om hun waardering aan te passen wanneer zij A) hun mening willen bijstellen nadat zij in ’the heat of the moment’ hun hart hebben gelucht of B) door de reactie van het ziekenhuis hun mening willen bijstellen;
- Scores die ouder dan zeg 4 jaar zijn niet of minder zwaar meetellen. Zie ook mijn interview met MeetingReview: zij schrijven een waardering in 4 jaar geleidelijk af.
Welcome to 2030. I own nothing, have no privacy, and life has never been better | World Economic Forum
Interessant vergezicht, geschreven door het Deense parlementslid Ida Auken. Een vergezicht waarin ze een wereld schetst waar bezit (nagenoeg) is verbannen en (on demand) toegang tot de nieuwe regel is. Ida gaat behoorlijk ver in het stuk: ook haar huiskamer wordt gebruikt als kantoor wanneer ze er niet is en er zitten wat discutabele passages in, zoals deze:
“In our city we don’t pay any rent, because someone else is using our free space whenever we do not need it. My living room is used for business meetings when I am not there.” > uiteindelijk moet iemand de rekening betalen, hoe laag deze ook is. En ze spreekt nog steeds van ‘my’.
Goed is dat ze niet alleen in de praktische modus schiet: “Funny how some things seem never seem to lose their excitement: walking, biking, cooking, drawing and growing plants.” Dingen die je praktisch gezien niet meer hoeft te doen, maar die ons gewoon ‘mens’ maken door ze wel te doen.
De opkomst van bezorg drones zouden het einde van eigenaarschap overigens drastisch kunnen versnellen. In New York sprak ik met Daan van Peerby af (Nederlanders zoeken elkaar altijd op heb ik intussen wel gemerkt) en hij wees mij op het artikel ‘Delivery drones will mean the end of ownership‘. Sowieso een boeiend stuk om te lezen.