Afgelopen week stond in het teken rechtzaak van Uber in het ‘European Court of Justice’ over de vraag of Uber een transportbedrijf of een technologiebedrijf is. Op zijn vroegst horen we in april de uitspraak, maar ik zou erg venbaasd zijn wanneer een transportbedrijf die gebruik maakt van technologie zich niet zou moeten conformeren aan de (mogelijk verouderde) regelgeving in de branche.
Het argument van ‘wij zijn een marktplaats waar vraag en aanbod zich kan vinden’ blijft niet staan: de manier waarop het bedrijf een rol speelt in de matchmaking en de manier waarop het chauffeurs en klanten stuurt naar gewenst gedrag is verre van onafhankelijk te noemen. Knap staaltje werk, maar wel een duidelijke invloed.
Opmerkelijk is onderstaand fragment uit de algemene voorwaarde van Uber die ik doorgestuurd kreeg door René Lucassen. De chauffeur heeft in de algemene voorwaarden moeten toegeven dat Uber geen vervoersdiensten levert. Diezelfde chauffeur heeft in de nieuwe algemene voorwaarden overigens ook moeten beloven Uber nooit aan te klagen.
