Goedemorgen! Vorige week een leuke BNR uitzending gehad over ‘ondernemen zonder regels’ in de platformeconomie. En stelling die ik aardig heb ontkracht. Er zijn vaak genoeg regels, al zijn ze soms onduidelijkheid. En juist in die onduidelijkheid kunnen platformen groeien. Zie ook het laatste item in deze nieuwsbrief. Vandaag (maandag) mag ik 80 vakbond bestuurders meenemen in de (context van de) kluseconomie en uitdagen om verder te denken dan de clichés om te verkennen hoe platformen kunnen bijdragen aan een meer inclusieve arbeidsmarkt. Altijd leuk om te doen! Voor nu: fijne week. Groet!
After Uber flop, Go-Jek says it doesn’t need ride-hailing to profit – Nikkei Asian Review
Waar een paar jaar geleden veel platformen hun groeipotentie wilden laten zien door zich de ‘Uber van X’ te noemen, is sinds een jaar een omgekeerde trend waar te nemen: platformen die pretenderen juist niet de Uber van X te zijn. Uber voor X staat intussen synoniem voor een lastig businessmodel, forse investeringen en zonder zekerheid dat er ooit winst zal worden gemaakt.
Zo ook de Indonesische scale-ip Go-Jek. Vooral bekend vanwege het ride hailing model met motoren, maar ook groot in food delivery (voordeel: daar kun je dezelfde riders voor gebruiken, waardoor je hen ook een meer stabiele stroom aan klussen kunt bieden) en payment. In een land waar nog 99% van de betalingen cash gaat.
Juist dat laatste, met een omzet van 6,3 miljard dollar per jaar (omzet zegt natuurlijk niets, het gaat om de marge), is natuurlijk erg interessant. In een land waar betalingen gaat transformeren van cash naar digitaal is het heel interessant om dé app te worden die mensen voor hun betalingen gebruiken. Ik zeg bewust app, omdat de app natuurlijk gewoon hetgeen wij een bank noemen vertegenwoordigd. Om marktleider in betaling te worden in een land waar nu nog voornamelijk cash wordt gebruikt, zal een race om klantcontact ontstaan. En dan is het natuurlijk erg slim om aan die service verschillende diensten te koppelen die mensen in het dagelijks leven veel gebruiken. Juist: mobiliteit en food. Slim.
Uber is now kicking low-rated passengers out of its cars – CNET
Het unieke aan platformen in de kluseconomie is dat zowel de aanbieder als de klant worden beoordeeld. Doordat deze ratings openbaar zijn, moet je je als klant ook wel een beetje gedragen, anders dan wil niemand meer voor jou werken.
Bij Uber is het geen geheim dat chauffeurs met een slechte rating (meestal onder de 4,6/5) na een aantal waarschuwingen worden gedeactiveerd. De toegang tot het platform wordt geblokkeerd en verdere communicatie over de beslissing is doorgaans niet mogelijk. Indirect speelde de rating van de passagier ook al mee in het al dan niet geaccepteerd worden door een chauffeur. Ik lees regelmatig op Facebook groepen van Amerikaanse Uber chauffeurs discussies of je een klant met een 4,3 rating mee moet nemen. Doorgaans is het advies van de collega chauffeurs: een 4,3 is gegarandeerd gedoe, lekker laten staan dus.
Nu gaat Uber deze deactivatie na slecht gedrag dus ook op klanten toepassen. Hoewel de rating van de passagier al wel meespeelde wordt dit nu dus ook hard gecodeerd. En dat is een moment om je af te vragen wat je hier van moet vinden. Zeker met in het achterhoofd dat Uber de ambitie heeft om dé toegangsapp voor mobiliteit te worden. Als een partij de toegang tot mobiliteit in handen heeft en jou daar van kan uitsluiten, dan kunnen de gevolgen groot zijn. Black Mirror bracht dit in de aflevering ‘Nose Dive’ mooi in beeld. China brengt dit experiment in de praktijk met de veelbesproken ‘Sesame Credits’.
Hoewel reputatie scores gezien worden als een slimme manier om kwaliteit te meten en vertrouwen te creëren tussen onbekenden, valt het mij op hoe weinig (geen!!) discussie er is over deze systemen. In 2016 publiceerde ik op Marketingfacts de blog ‘is online reputatiemanagement doorgeslagen?‘ De reputatie systemen zijn verre van perfect en missen in de meeste gevallen compleet de context van de waardering. Daarnaast is vaak onduidelijk hoe de scores zijn opgebouwd, of er ruimte is om op een beslissing terug te komen en of een fout die je vandaag maakt jouw de rest van je leven achtervolgd. Van het recht om vergeten te worden naar het recht om vergeven te worden zal ik maar zeggen. Dat maakt het misschien een handige tool ter ondersteuning, maar een gevaarlijke tool om blind je hele HR (en straks ook aan de klantenkant) op te automatiseren.
Tijd voor een goede en open discussie over dit onderwerp, voordat we blind dit soort systemen als de nieuwe heilige graal van HR gaan invoeren.
A Study of More Than 250 Platforms Reveals Why Most Fail
Het aantal platformen dat succesvol is staat in geen verhouding tot het grote aantal platformen dat keihard faalt. Op zich geen probleem, maar wel belangrijk om bij stil te staan wanneer je intenties hebt om een platform te starten.
In dit artikel geven de auteurs van het boek ‘The Business of Platforms: Strategy in the Age of Digital Competition, Innovation, and Power’ een voorschotje van de resultaten van het onderzoek dat zij deden naar 250 platformen.
“To understand why and how platforms fail, we tried to identify as many failed American platforms as possible over the last twenty years that competed with the 43 successful platforms. The 209 failures allowed us to extract some general lessons about why platforms struggle.”
De lessen die in dit stuk wordende eerste 4 ‘failures’ gedeeld:
- Mispricing on one side of the market: A platform often requires underwriting one side of the market to encourage the other side to participate. But knowing which side should get charged and which side should get subsidized may be the single most important strategic decision for any platform;
- Failure to develop trust with users and partners: Platforms also require two or more parties, who may or may not know each other, to connect. Therefore, building trust is essential;
- Prematurely dismissing the competition: A common misconception about platforms is that once the market tips in your favor, you will be the long-run winner. Often this is true. But there is a better way to think about tipped markets: it is the winner’s opportunity to lose.
- Timing: Being early is preferable, but no guarantee of success
Het boek ligt intussen op mijn digitale boekenstapel die deze zomer meegaat op vakantie. Ik vond de lessons uit dit stuk leuk om te lezen, maar heb nog niets nieuws gehoord, ik hoop dat het hele boek meer inzichten zal brengen.
Investeerder vangt bot in zaak over mislukt crowdfundingproject
Een van de belangrijkste, maar ook meest lastige, vragen bij platformen is: hoeveel verantwoordelijkheid neem je als platform? Die vraag heeft een juridische kant, maar ook een kant van de verwachtingen vanuit de gebruikers. Oftewel: misschien hoeft een platform juridisch gezien geen verantwoordelijkheid te nemen, maar is het in belang van de transactie en de verwachtingen van de gebruikers wel belangrijk dat het dat doet.
In dit artikel uit het FD een zaak over crowdfunding platformen: “Mag een belegger op het boekenonderzoek en de gestelde zekerheden bij een crowdfundbelegging vertrouwen? Nee, zegt de rechtbank van Zeeland-West-Brabant. Een investeerder die bewust kiest voor extra risico moet niet zeuren als het misgaat.”
Een van de grootste problemen met lening crowdfunding (mijn mening) is dat het platform zich juridisch positioneert als een marktplaats, maar de toegang voor geldvragers (de project eigenaren) streng wordt gecontroleerd. Sommige platformen weigeren meer dan 90 procent van de projecten die zich melden en hebben een succespercentage van tegen de 100 procent. Investeerders hebben vaak relatief kort de tijd om een beslissing over een mogelijke investering te maken en spreiden (heel verstandig) hun investeringen door relatief kleine bedragen in veel projecten te investeren.
Dus hoewel het platform een marktplaats is, zal de investeerder in de praktijk voornamelijk op het merk en de checks van het platform vertrouwen. Anders kan het succespercentage natuurlijk ook nooit zo hoog zijn. Maar wat is het platform dan? Een onafhankelijke marktplaats? Of geeft het platform, geholpen door de opgebouwde reputatie bij de groep investeerders, door een project goed te keuren indirect beleggingsadvies?
In deze zaak ben ik het eens met het oordeel van de rechter. Crowdfunding blijft een risico investering en je kunt van een platform niet verwachten dat ze voor ieder project enorm diep onderzoek doen. Waar de grens ligt van wat je wel en wat je niet kunt verwachten is natuurlijk onduidelijk, hier zou het platform met communicatie een hoop kunnen doen. De claim van de ervaren investeerder in deze zaak dat je ‘in principe blind in moet kunnen stappen’ is natuurlijk onzin.
Wat ik overigens wel schokkend en erg slecht vind is de reactie van Collin Crowdfund, het platform dat werd aangeklaagd. “Collin verweerde zich door te stellen dat deze investeringsronde speelde toen het platform pas een half jaar in bedrijf was. De sector stond nog in de kinderschoenen, Collin had nog nauwelijks ervaring met investeren en er was geen toezichtrechtelijke sturing van de Autoriteit Financiële Markten (AFM). De borg moest gezien worden als een ‘morele borg’. ‘Er golden op dat moment andere interne processen dan thans gelden’, aldus Collin in zijn verweer. ‘Vuijk kan geen rechten ontlenen aan huidige processen.'” Wat zij indirect zeggen is dat deze investeerder meebetaald aan het leergeld van het platform. En dat is naar mijn mening een onverantwoorde en domme uitspraak. En aanleiding om eens goed na te denken in hoeverre gebruikers van platformen voor het leergeld van het platform betalen, zonder hier van op de hoogte te zijn en voor te worden gecompenseerd.
Airbnb Eliminates Some Guest Fees to Take on Booking Holdings – Skift
Waar Uber de verschuiving aan het maken is van taxi app naar de toegangsapp voor mobiliteit, is Airbnb al een tijdje bezig om de verschuiving te maken naar de toegangsapp voor travel en accommodation. Een logische, maar ook een spannende stap. Kunnen ze het concurrentievoordeel vanuit het short stay rental behouden wanneer ze in markten gaan concurreren met platformen als Booking die al een dominante marktpositie hebben opgebouwd? Aan de andere kant is het ook een onvermijdelijke stap. Airbnb heeft bewezen dat er een businesscase te maken is van short stay rental van privé accomodaties via een platform en je ziet nu platformen als Booking ook die kant op bewegen. Het is dus eten of gegeten worden. Er is eigenlijk geen andere weg mogelijk.
In dit artikel wordt mooi beschreven dat de verandering in het businessmodel van Airbnb de weg vrij wordt gemaakt voor deze transitie. En dat is dat de commissie aan de klant kant verdwijnt en bij de commissie aan de aanbieder kant wordt opgeteld. Net als het geval is bij veerhuur bij alle andere soorten professionele accomodaties. Onder aan de streep zal het vermoed ik voor de prijs voor de klant niets uitmaken. De paar procent die de klant nu niet meer aan Airbnb betaald, zullen nu vast en zeker in rekening worden gebracht door de verhuurder. Deze zal netto vermoed ik op een zelfde bedrag willen blijven uitkomen. Typisch geval van vestzak broekzak.
In de media
Ondernemen zonder regels | BNR Nieuwsradio
Vorige week was ik als expert te gast bij BNR in Bedrijf tijdens een uitzending over Tranzer, een Nederlandse app waarbij je jouw OV reis vooraf via een mooie app kunt boeken en betalen. De app richt zich voornamelijk op mensen die 1-2 keer per maand met het OV reizen en op business klanten. Het was een gesprek op locatie in Amersfoort. Altijd erg leuk om te doen en ik zie dit soort optredens dan ook als een interessant gedachte experiment en een leuke leerschool.
De titel van het programma was ‘ondernemen zonder regels’, met de aanname dat platformeconomie doorgaans
zich in gebieden ontwikkeld waar nog geen regels zijn. In de uitzending was mijn standpunt dat dat onzin is. Over het algemeen zijn er regels en is er hoogstens onduidelijkheid in regulering, zoals met de ZZP platformen. En maken platformen slim gebruik van deze onduidelijkheid om te kunnen groeien. Ik schreef hier eerder het artikel ‘F*ck de regels’ op Marketingfacts. Bekijk daar ook het fragment van Kees Koolen, de man die Booking groot heeft gemaakt en de eerste COO van Uber was. In 2 minuten snap je de mindset van dit type ondernemers.
Waar in deze uitzending het ‘zonder regels’ aan refereerde was dat Tranzer graag wilde dat openbaar vervoer organisaties die met publiek geld worden gefinancierd met behulp van regelgeving moeten worden gedwongen om hun data open te stellen, zodat apps als Tranzer makkelijk hier op in kunnen tappen. Ik vind dat een slecht idee: er is ook altijd nog een bedrijfsbelang en daarnaast is het aan apps als Tranzer ook zaak om deze organisaties te overtuigen van de waarde die de app voor hen toevoegt. Oftewel: wees relevant voor al jouw stakeholders. Ik gaf ook aan dat het misschien heel nadelig voor Tranzer zal zijn wanneer zulke wetgeving er komt: beperkte toegang tot een markt is ook een groot concurrentie voordeel. Oftewel: als Tranzer nu met veel geld en moeite dit soort zaken voor elkaar krijgt, dan is de concurrent mogelijk de lachende derde. En dat is vanuit een business perspectief niet zo verstandig.
Contact
Inspiratie opgedaan en advies of onderzoek nodig bij vraagstukken rondom de platformeconomie? Of op zoek naar een spreker over de platformeconomie?
Neem gerust contact op via een reply op deze nieuwsbrief, via mail ([email protected]) of telefoon (06-50244596).
Bezoek ook mijn YouTube kanaal met ruim 400 interviews over de platformeconomie en mijn persoonlijke website waar ik regelmatig blogs deel over de platformeconomie.
