In de waan van de dag ontdekte ik na het verzenden de vorige nieuwsbrief, Issue 26, alweer een half jaar met deze wekelijkse nieuwsbrief op stoom ben. Je zou mij een plezier doen door op de ‘reply’ knop te drukken en met mij te delen hoe je deze wekelijkse e-mail ervaart. Wat spreekt je aan, wat niet, wat mis je, waar wil je meer van en waar minder?
Waar vorige week in het teken van huizen delen stond met verschillende Tegenlicht meetups, duik ik deze week in de wereld van de mobiliteit. Maandag discussier ik mee op de BOVAG werkconferentie over mobiliteit in 2030 om een dag later diverse sessies te modereren op het ShareNL symposium autodelen. Om woensdag op de Social Media Club Utrecht een presentatie over vertrouwen en peer2peer platformen te geven. Ga mij dus wel vermaken 😉
Platformeconomie top 5
The Third Transportation Revolution
De oprichter van ‘ride sharing platform’ Lyft geeft zijn visie voor de volgende 10 jaar (en daarna) op mobiliteit en voornamelijk op (zelfrijdende) auto’s). Het stuk begint, zoals je mag verwachten van hem, over de impact van auto’s (zowel stilstaand als rijdend) op onze leefomgeving:
“It becomes obvious, we’ve built our communities entirely around cars. And for the most part, we’ve built them for cars that aren’t even moving. The average vehicle is used only 4% of the time and parked the other 96%.”
John Zimmer neemt je in het verhaal mee naar “The Third Transportation Revolution” De revolutie naar een zelfrijdende auto. Opmerkelijk is dat hij geen heil zit in ‘privé bezit van zelfrijdende auto’s’. Aan de andere kant ook niet gek, wanneer je weet dat hij in Januari dit jaar een grote deal met General Motors sloot voor het opzetten van een ‘on-demand network of autonomous vehicles’. Hij durft zelfs een deadline aan het einde van privé autobezit te hangen: “By 2025, private car ownership will all-but end in major U.S. cities.”
Ik lees de laatste tijd trouwens wel meer verhalen van experts die verwachten dat de theorie van een netwerk van privé zelfrijdende auto’s die ingezet worden als transport netwerk geen toekomst heeft, lees ook dit stuk van een dame die 12 jaar in de board zat van een grote Amerikaans autoverhuur bedrijf (hoewel je je natuurlijk af moet vragen of mensen uit de branche hun eigen toekomst goed kunnen voorspellen).
Om af te sluiten nog twee interessante feiten en cijfers:
- De dalende interesse van nieuwe generaties in auto’s: “In 1983, 92% of 20 to 24-year-olds had driver’s licenses. In 2014 it was just 77%. In 1983, 46% of 16-year-olds had licenses. Today it’s just 24%.”
- Geen nieuwtje, maar wel goed neergezet: “Americans spend more than $2 trillion every year on car ownership — more money than we spend on food. What’s even more staggering is that for all the money we spend on them, the 250 million cars in America are only occupied 4% of the time. That’s the equivalent of 240 million of the 250 million cars being parked at all times. For the most part, your car isn’t actually a driving machine at all. It’s a parking machine.”
A world without work is coming – it could be utopia or it could be hell | The Guardian
Veel mensen zijn er van overtuigd dat de generatie na ons niet meer hoeft te werken voor zijn geld. Machines, ICT en algoritmes hebben onze banen in genomen en we moeten op zoek naar een nieuwe ‘zin’ in ons leven. Veel van die verhalen klinken als een soort van utopia, maar ik ben bang dat het niet zo mooi en zeker niet zo eenvoudig zal zijn als het klinkt. Ten eerste vermoed ik dat deze ontwikkeling de kloof tussen rijk en arm, of beter gezegd afschuwelijk en de rest, groter zal maken. Wie de resources bezit heeft de macht en de systemen zijn zo ingewikkeld en niet transparant dat de ‘leek’ geen idee heeft waar het over gaat en geen alternatief om zich tot te richten. Andere optie is dat de resources als commons worden behandeld, maar of dat zo eenvoudig zal gaan….
Misschien is het een goed idee om eerst de definitie van werk eens uit elkaar te trekken en te kijken wat van deze definitie blijft staan wanneer taken en processen worden geautomatiseerd. Door te kijken naar de potentie die vrijkomt wanneer we niet meer ‘vast’ zitten aan dingen die gedaan moeten worden omdat ze gedaan moeten worden. In dat kader vind ik de discussies over basisinkomen ook rammend interessant. Al met al een onderwerp om af en toe in je gedachten te laten passeren…
Een luchtbedje met ontbijt  – De Groene Amsterdammer
Na een week vol discussies over Airbnb naar aanleiding van de Tegenlicht uitzending vorige week zondag is het goed om deze goed opgezette longread van de Groene Amsterdammer nog eens terug te lezen over waar het nu echt om gaat. Hoewel ik het stuk al eerder heb gelezen (ik ben ook geïnterviewd voor het stuk), blijf ik mij iedere keer als ik het lees verbazen hoe financiële instellingen indirect aangeven dat je met een goed te verhuren appartement een hogere hypotheek kunt krijgen. Dat is misschien nu wel zo, maar ik zou er geen gok voor de komende 30 jaar voor durven te nemen. En dat zouden zij ook niet moeten doen.
Waste not want not: Sweden to give tax breaks for repairs | The Guardian
In discussies met overheid heb ik het vaak over de macht die een overheid heeft om instrumenten als belasting en regulering in te zetten om grotere doelen te bereiken. In Zweden hebben ze dit goed begrepen: “Sweden’s ruling Social Democrat and Green party coalition is set to submit proposals to parliament on Tuesday to slash the VAT rate on repairs to bicycles, clothes and shoes from 25% to 12%.”
Ik heb het genoegen gehad om twee bedrijven geleden met het DNA van Eckart Wintzen besmet te zijn geraakt. Eckart werd bekend met zijn cellenmodel waarmee hij BSO groot maakte, maar hij had ook nog een groot idee: de Ex’tax. Aan dit verhaal moest ik denken toen ik het artikel in The Guardian las. Check de Ex’tax website voor meer info en een kort filmpje. Ik noem dit soort interventies het aanpakken van de ‘default errors’ van onze samenleving. Oftewel: je kunt nog zo hard vooruit willen en willen veranderen, maar wanneer er in de basis iets niet klopt….
Online jobs in gig economy growing fast, finds new index | Money | The Guardian
“Jobs advertised on sites such as as Freelancer.com and PeoplePerHour leapt by 14% since May, says Online Labour index. Work is distributed, organised and paid for through the platforms, with the sites using ratings and other systems to match workers with posts. The researchers have started to track the number of postings, covering the biggest English-language platforms.”
Artikel dat ingaat om de groei van de zogenaamde ‘gig economy’, oftewel: arbeid via platformen. Het stuk gaat overigens alleen over werk dat online gedaan kan worden: “The data does not include jobs at firms like Uber and Deliveroo, where work is not carried out purely online.”. Ben toch ook wel erg benieuwd naar deze cijfers, maar ik snap dat die erg lastig te achterhalen zijn. Freelancer.com kun je makkelijk scrapen: de listings zijn openbaar en dus via een slim programma-tje zo van het web te halen. Bij platformen als Uber is het vraag en aanbod niet transparant.
Doet mij ook denken aan het interview met online gig marktplaats ‘Fiverr’, waar ik in december vorig jaar in Tel Aviv de founder heb geïnterviewd.
Eigen publicaties
100 autovrije stadscentra en dorpskernen in 2025: de expeditie van Parkyourcar – Crowd Expedition
Parkyourcar is een deelplatform waarmee onbenutte parkeerplaatsen, zowel particulier, publiek als corporate, kunnen worden gedeeld. Op het Crowd Expedition HQ ging ik in gesprek met co-founder Ronald Zwartkruis over zijn bedrijf, de markt, maatschappelijke betrokkenheid, de uitdagingen en de toekomst.
Interessante lessen van een B2B review platform: MeetingReview – Crowd Expedition
Waar we als consument intussen gewend zijn om producten, diensten en ervaringen online te beoordelen, zie je dit ook steeds vaker terug in een zakelijke omgeving. Voor klanten een ideale manier om de ervaringen van andere klanten te gebruiken: zij zijn niet meer afhankelijk van de marketingpraat en een niet transparant aanbod. Voor leveranciers ideaal, want online beoordelingen geven een goed inzicht in de beleving van de klant van jouw product of dienst en is een perfect middel om 1-op-1 feedback te krijgen.
Met Crowd Expedition is online ‘rating & reputation’ een belangrijk onderwerp en er zijn de afgelopen drie jaar al meerdere vraagstukken en systemen de revue gepasseerd. Deze week ging ik in gesprek met Marco Kole van MeetingReview: een online review platform voor aanbieders in de meeting industry.
Leerzaam voor mij was de manier waarop zij hun systeem hebben ingericht: twee belangrijke minpunten van de reguliere systemen hebben zij slim aangepakt:
- de houdbaarheid van een waardering: een waardering van vandaag is in mijn beleving niet onbeperkt houdbaar: een fout die je 10 jaar geleden hebt gemaakt mag niet even zwaar wegen als een fout van vandaag. Daarmee haal je de mogelijkheid om te leren (van de feedback die je krijgt) weg. MeetingReview heeft dit slim aangepakt door een waardering in 4 jaar lineair af te schrijven. Na 1 jaar is de wegingsfactor van de desbetreffende waardering nog maar 75%, na 2 jaar 50%, 3 jaar 25% en na 4 jaar 0%.
- de meeste systemen geven je niet de mogelijkheid om je review aan te passen. Dit is wenselijk wanneer je je bedenkt, je ontdekt dat je zelf het misschien niet bij het rechte eind had of wanneer een leverancier een goede opvolging op jouw klacht heeft gegeven waarmee jouw totaaloordeel is veranderd. Bij MeetingReview is dit wel mogelijk.
Foto van de week
Afgelopen week was ik bij de Airbnb Tegenlicht Meetup in Pakhuis de Zwijger. Interessant om het sentiment te voelen van de verschillende belanghebbenden in de zaal.
